Inleven

Beste Fiena,

Protocollen verpesten alles. In mijn geval moeten deuren en ramen dicht vanaf de buitentemperatuur van 25 graden. In mijn kamer schijnt geen zon naar binnen maar wel een heerlijk briesje als de deur en het raam tegenover elkaar open staan. Een kind kan het zien en voelen. Maar niet het protocol. Er zijn gelukkig verpleegkundigen die zelf denken en deur en raam meestal open laten. Anderen houden zich streng aan het protocol dat een slimmerik achter zijn bureau heeft bedacht. De deur zit ook nog eens op slot. Als ik in bed lig, kan ik de deur niet openen en mijn bezoek ook niet. Ik mis alleen nog een luikje in de deur en de gevangenis is compleet. Ooit had ik een huisarts, haar vriendin was haar assistente. Ze maakten het gezellig met een praatje met de wachtenden over van alles en een grote pot snoep in de wachtkamer voor groot en klein. Het hondje van de dokter lag in de behandelkamer gezellig te snurken. Ik vond het niet erg om een half uurtje in de wachtkamer te zitten. Nooit gehoord van protocollen. De opvolger van deze arts belde ik als dat nodig was en hij sprong op de fiets en binnen vijf minuten was hij bij mij. Hij houdt net als ik van art deco. Zijn behandelkamer is ingericht met mooie meubelstukken en ik ben jaloers. Iemand die ik ken bedenkt protocollen en alles moet efficient en zo snel mogelijk. Geen minuut te verliezen. Voor gezelligheid is geen tijd. Vanwege een protocol mag ik mijn huisarts niet houden. Een vertrouwde huisarts scheelt de helft van de pijn en de zenuwen. En een beetje humor en interesse in elkaar verzacht de pijn aanzienlijk.

Beste N,
Regeltjes zijn er om te overtreden.