• MAR EN MOON

Mar en Moon zijn twee buurvrouwen die geen tijd hebben om bij elkaar over de vloer te komen. Ze nemen wel de tijd om te mailen over van alles en nog wat.

Roermond, 1 november 2015

ARTIKEL DELEN OP SOCIALE MEDIA

Hallo Moon,

Via, via heb ik me opgegeven om een vluchteling taalles te geven. Niet dat ik daar ervaring mee heb maar iemand woordjes en kleine zinnetjes leren, kan ik wel. Daarna moet hij of zij naar een échte onderwijzer om écht Nederlands te leren. Ik ben benieuwd of ik iets kan betekenen voor een persoon. Een vriendin voelde zich geroepen om kleding voor vluchtelingen te selecteren. Zij ging naar een verdeelcentrum en kreeg instructies van een ervaren vrijwilligster. Volgens deze dame hadden ‘die mensen’ echt geen bh’s nodig met kant en ook geen mooie jurken... Waar zij deze kennis op baseerde, bleef onduidelijk. Mijn vriendin kreeg een nare smaak in de mond van deze vrijwilligster. De volgende keer dat ze gaat helpen, wil ze niet meer samenwerken met deze vrouw, écht niet.

Mijn zus is oud en krijgt professionele hulp in de huishouding en met het innemen van medicatie. Er vond een zogenaamd keukentafelgesprek plaats met iemand van de gemeente en vier mantelzorgers. De mijnheer van de gemeente was ervan overtuigd dat mijn zus moest gaan kaartspelen of kienen. Voor de sociale contacten. Mijn zus heeft genoeg sociale contacten en haat spelletjes. Dus dat wil ze écht niet. Deze man kon dat maar niet begrijpen.
Een nieuwe vriendin wilde mij helpen met zuinig zijn. Ik ben niet zuinig en wil dat ook niet zijn. Zij bood mijn visite haar gebruikte theezakje aan. Dat was best nog eens te gebruiken, volgens haar. Volgens mij kan dat écht niet. Ik schaamde me dood.
Een andere vriendin is vele kilo’s afgevallen. In haar kledingkast hangen diverse winterjassen die wel vijf maten te groot zijn. Toch wil ze deze jassen niet afstaan aan de kringloop. Volgens haar waren de jassen heel duur. Passen zullen ze nooit meer, écht niet. Maar ze blijven gewoon in het kast hangen en zeker drie mensen hebben het deze winter koud.
Goed bedoelde daden slaan soms de plank mis. Dat is jammer.

Een ander voorbeeld zijn mijn gordijnen op de slaapkamer. Ze liggen al een heel jaar te wachten om opgehangen te worden. Niemand voelde zich capabel. Tot vorige week. Deze lieverd deed zijn best. Ik blij. Maar niet lang. Voor ik die avond ging slapen trok ik de gordijnen voorzichtig dicht en pats daar lagen ze op de grond mét het nieuwe ophangsysteem. Wat nu? Ik weet het écht niet.

Daaaaag,
Mar

 


 

Hoi hoi,

Misschien moet je gewoon de ramen van de slaapkamer zwart verven, dan ben je van alle ellende af. En goedbedoeld is in negen van de tien gevallen bemoeizuchtig, irritant, ondoordacht en ongewenst. Zodra ik goedbedoeld hoor denk ik, ja maak er maar wat van.

Misschien dat ik ook les kan geven. Immers, ik heb toch ooit twee jaar Pedagogische Academie gedaan. Maar het lesgeven was voor mij toen een crime. Ik was veel te zenuwachtig. Ik stamelde in een les over spreekwoorden zinnen als: een kat in de zak knijpen en katjes in het donker kopen.

Ik heb eens een vinger-verf-les gegeven in groep zes, nou, daar praten ze in Maasbracht nog steeds over. Ik had namelijk het handenarbeidlokaal gereserveerd, maar die trien die mij moest begeleiden zei dat ik dat niet tijdig gedaan had. Dus gaf ik de les in de klas. De opdracht was: schilder met je vingers een mooie zonsondergang. Omdat ze elke keer het waterpotje op het toilet moesten verversen moest ik op twee plaatsen tegelijk zijn. Dat kon natuurlijk niet. Zodra ik mijn kont gedraaid had in de klas gingen de leerlingen elkaar besmeuren met verf, met verf gooien kortom, rotzooi trappen. Ondertussen was het op de toiletten ook een grote smeerboel en stroomde groenblauwbruin water over de gang. Ik liep verhit en mopperend heen en weer totdat de directeur met harde stem brulde: Wie is hier les aan het geven!!! Ik stak bibberend mijn hand op: ikke mijnheer... Nou, ik kreeg als punt voor die les een dikke nul. Ik was hoogst verontwaardigd, want als ik het handenarbeidlokaal had gekregen (dat trouwens de hele tijd leeg was geweest), dan was er niets aan de hand geweest. Later hoorde ik dat ouders geklaagd hadden dat de kleren van de kinderen helemaal verpest waren. Er is nooit meer een vingerverf les in die school gegeven. De resultaten echter waren wel aardig. Hun zonsondergang werd mijn ondergang...

Maar nu, veel verstandiger en zelfverzekerder dan toen, kan ik wel zeggen, twee of drie leerlingen kan ik wel aan met taalles... Wie weet.

Groetjes
Moon

VOLG ROERMONDENAAR.NL
WIE WOONDE WAAR IN ROERMOND 1937
TAALGEBRUIK EN CULTUUR IN ROERMOND

Lotte onderzoekt het taalgebruik in Roermond. Ze kijkt daarbij naar verschillende talen en hoe deze door de vele verschillende inwoners van Roermond gebruikt worden in het dagelijkse leven.

Lees verder

TELEFOONGIDS VAN ROERMOND UIT 1906