Roermond, 7 februari 2016

Hoi Moon,

Vorige week druk geweest met de voorbereidingen voor Vastelaovend. Zoals je weet is mijn huis ieder jaar het thuishonk voor ongeveer 20 vierders. Onze vriendenclub bestaat dit jaar volgens onze ‘prins’ 3 x 11 jaar. Ja, de tijd vliegt. Sommige dingen veranderen niet. Ik kook nog steeds voor de hele club. Dat eist planning. Wie komt welke dag(en) en wat zal ik maken. Dat komt steeds weer op grote pannen prut neer. Zoer vleis, Pasta en Chili con carne. Heerlijk om in grote pannen te roeren. Ik heb alle boodschappen besteld en deze worden donderdag voor Vastelaovend afgeleverd. Ik maak ook nog kaaj sjottel en pittige gehaktballetjes als snackje. Het vlees voor het zoer vleis moet in de marinade. We beginnen op vrijdag met een klein gezelschap van 9 mensen. Zaterdag wordt de drukste dag met 16 personen en enkele kinderen. De laatste jaren zijn sommige winkels open dus een tekort aan brood of drank komt niet voor. We huren geen tap meer zoals in onze gloriedagen toen nog iedereen jong en fris was maar behelpen ons met kratten bier. We zijn allemaal een dagje ouder geworden, ik ben zelfs bejaard. Het is allemaal een toontje lager. Maar ik beleef er nog steeds veel lol aan. Kinderen en kleinkinderen doen ook mee. De volgende generatie is aan de beurt. Ze doen hun best. Toch bepaalt de eerste generatie nog hoe en wat al komt bijna niemand meer vier dagen behalve de vaste kern bestaande uit de prins (hij moet wel), de jeugdprins (hij moet ook) en de moeder van de club (ik moet ook al ben ik bejaard). Ik vraag me wel af hoe lang nog? Dat betekent dat ik dubbel moet genieten omdat mijn jaren geteld zijn. Deze dagen zijn tropendagen, weinig slaap, veel achter het fornuis, veel opruimen, afwassen en ook wat alcohol tot mij nemen. Niet te veel anders haal ik de volgende dag niet. Vastelaovend is misschien een spijker aan mijn doodskist. Maar dat heb ik er voor over.

Lieve Moon, Is bij dit verhaal je bloed misschien toch gaan bruisen? Als je je bedenkt en toch wilt komen, hartelijk welkom!

Daaaag,
Mar-Li

Hoi Mar,

Heerlijk om te lezen hoe jij je weer verheugd op die hele troep Vastelaovend vierende Plumoos. Waat unne mood!

Ik was vroeger ook altijd in jouw volière met de Vastelaovend. Van donderdag tot donderdag was ik niet te houden. Ik vierde net zo lang totdat ik ziek, hees, kapot en blut was. Heerlijk! Jouw huis was dan ook een superfijne basis om de dag te beginnen en om de nacht te eindigen. Vaak was je de hele troep wel ergens in het feestgedruis kwijtgeraakt, of de helft lag al op tijd in bed, als je dan naar de basis terugkeerde zat er nog altijd wel een paar diehards te drinken en te kletsen. Ook het warm eten was een happening. Lekker rommelig, maar wel heerlijke, hartige kost. Er waren ook vaak vrienden uit Utrecht die bij jou logeerden. Knullen die nog nooit het feest in het zuiden hadden meegemaakt. Zij zaten altijd met open mond te kijken en te luisteren wat er allemaal gedaan, gedanst en gezegd werd aan ‘schele zever’. Zij pasten zich echter wel naadloos aan. Zij vonden het geweldig!

Ik herinner me dat we eens ’s middags flink hadden ingedronken. Iemand opperde om bij iemand van de club in de aanhangwagen te gaan staan en dat die ons naar het centrum zou rijden. Die chauffeur had zeker twintig glazen bier op, maar hij reed zo langzaam dat het niet echt gevaarlijk was. We stonden allemaal te dansen en te zingen in die kar, totdat de politie ons sommeerden te stoppen. We zwegen allen angstig toen de chauffeur het blaaspijpje van de alcoholtest in de mond nam en blies. Op het schermpje verscheen de P van Prima! Een wonder! We slaakten allen een zucht van verlichting, maar we mochten toch niet meer in het bakkie. Ook stonden we uren te zingen en te improviseren bij iemand die een lekke band had. “Die heeft de band kapot, die heeft de band kapot...”

Ja Mar, hele mooie herinneringen. Maar ik ben bang dat ik het niet meer kan. Ik kan mij niet meer zo laten gaan, ik kan niet meer zoveel drinken, eigenlijk moet ik er nu niet aan denken. Maar soms, als de eerste streek schmink op mijn gezicht is gezet, is de grootse stap gezet. Dus toch maar de schmink van de zolder halen en op tafel leggen? Wie weet!

Superleuke dagen gewenst!

Moon