Henk Schmits

Henk Schmits (53) uit Roermond is zo’n stamgast en hij vertelt:

Mijn stamcafé is De Tramhalte op het Stationsplein in Roermond. Daar kom ik geregeld. Ik bezoek ook soms andere cafés in Roermond maar in dit café kom ik al 25 jaar. Dat weet ik zo precies omdat ik daarvoor altijd in café Het Brandpunt kwam. Zij gingen verbouwen en de gasten moesten tijdelijk verkassen naar de buren en dat was de Tramhalte. Dat was in 1984. Ik ben blijven ‘hangen’.

Vroeger

In die tijd was nóg drukker dan nu. Er kwamen toen veel ambtenaren en mensen die bij banken werkten. Dat sprak mij aan. Ik ben zelf ambtenaar, ik werkte en werk nog steeds bij de politie in Venlo. Inmiddels heb ik de functie van administrateur. Wij gingen na het werk even iets drinken. Even ontspannen in een prettige sfeer.

Tegenwoordig

In de loop van de tijd is het publiek wel veranderd. Tegenwoordig komen er allerlei soorten mensen. Alle leeftijden van jong tot oud. Je kunt er alles verwachten. Dat vind ik persoonlijk het mooie er van. Ik kan niet zeggen dat ik deze gasten leuker vind. Dat ligt ook aan mijn eigen leeftijd. Ik had 25 jaar geleden een andere smaak dan nu. Je trekt toch automatisch naar mensen van je eigen leeftijd. Ik ken alle mensen die er komen, ook de kastelein en zijn vrouw en kinderen en de barkeeper. Het is vertrouwd.

Plékske

Mijn eigen ‘plékske’ is aan het eind van de bar. Van daaruit kan ik naar buiten kijken. De Tramhalte is eigenlijk altijd hetzelfde gebleven. Het is bijvoorbeeld nooit een jongerencafé geworden. Ook de inrichting is in dezelfde stijl gebleven en heeft dezelfde uitstraling gehouden.

Rookvrij

Nu het rookverbod is ingetreden, zit ik veel buiten op het terras. Iedereen zit op het terras. Dat was tot nu toe goed te doen omdat het weer dat toeliet. Ik rook, maar niet heel veel. Het is voor mij niet moeilijk om een avond niet te roken. Ik vind het een betutteling van de overheid. Ik begrijp dat men voor het rookverbod kiest in restaurants. Maar café’s? Ik zou zeggen: laat dat nou aan de caféhouder over.

Vaste prik

Ik ga naar mijn werk met de trein. Als ik terug kom op het station in Roermond om een uur of zes, loop ik langs De Tramhalte. Ik kijk even naar binnen en meestal is er iemand die ik ken. Soms roepen ze al dat ik binnen moet komen. Dan is het lastig om toch door te lopen. Als ik naar binnen ga, blijf ik meestal tot een uur of half acht, acht uur. Daarna ga ik naar huis. Af en toe loopt het uit de hand, dan is het té gezellig.

Ik woon alleen in een appartement midden in de stad. Ik eet op mijn werk dus ik hoef ’s avonds niet ook nog eens in een kookpot te roeren. Ik heb de tijd aan mezelf. Getrouwde mensen met kinderen, kunnen het niet maken om rond acht uur pas thuis te komen. Trouwens een pilsje kost niet niks. Maar ik ben echt niet iemand die iedere dag in de kroeg zit. Ik moet ’s morgens fit zijn, ik sta iedere dag om zes uur op.