Orgeldraaiers

Margriet Goedhart (64) is kleurrijk, eigenzinnig, ondernemend, dapper, avontuurlijk en creatief en doet precies wat ze leuk vindt. Iedereen kent haar wel, dat vrouwtje in die vreemde kleding met dat kleine orgeltje dat door de stad loopt als er iets te doen is in Roermond en omgeving.

Hoe kwam je op het idee om dit te gaan doen?

Margriet: “Als kind was ik al helemaal gek van draaiorgels. Als mijn ouders op mij mopperden dan zei ik dat ik wegliep, met de muziek mee of met het straatorgel. Ik heb me altijd voorgenomen om de straat op te gaan. Toen ik 50 jaar werd en de kinderen de deur uit waren, ben ik met mijn draaiorgels er op uit gegaan. Ik heb mijn hele leven gespaard voor mijn draaiorgels. Ik heb er nu zeven.”

Vertel iets over je orgels?

“Het zijn allemaal kleine draaiorgels. Ik heb het geld daarvoor moeizaam gespaard en het zijn allemaal nieuwbouworgels. De orgelbouwers wonen in Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk. Ik speel met 20 tonen, 11 voor de melodie, 6 voor de begeleiding en 3 bassen. Dat is heel minimaal. Daar moet je goede arrangementen voor zien te krijgen. De muziek moet ik speciaal laten maken. Mijn man ponst de gaatjes in de rollen. Alle orgels hebben een naam, bijvoorbeeld Bolleke, De Levensgenieter, De Vagebond. Ik geef lezingen over mijn orgels onder andere bij vrouwenbewegingen. Ik wil laten zien dat er niet alleen maar cd’tjes bestaan maar ook mechanische muziek.”

”

Hoe ging het de eerste keer op straat?

“Moeilijk, moeilijk!! Iedereen kijkt je natuurlijk aan. Ik had een rooie kop, maar dat zagen de mensen toch niet. Op een geven moment dacht ik: ‘jullie denken maar wat je wil!’ Ik was verkleed, heel leuk en ik ging steeds meer durven wat dat betreft. Ik fantaseer iets bij elkaar. Twee verschillende kleuren schoenen en kousen, een versierde hoed, een rare zonnebril. Ik heb een rose cape, heel mooi, oud en gekocht op een markt. Aan alle vingers heb ik ringen. Ik draai nu veertien jaar gemiddeld twee keer per maand.”

Wat vind je omgeving van jouw hobby?

“Mijn man Maarten (69) vindt het prima en wil met plezier helpen met het ponsen. Maar het straatgebeuren laat hij graag aan mij over. Hij houdt van zijn rust! Mijn kinderen waren volwassen toen ik voor het eerst de straat op ging. Ze vinden mij gek maar wel leuk. Ze willen liever niet bij me horen bij een straatoptreden!”

Mag je zomaar de staat op gaan met een orgel?

“Ik heb altijd toestemming van de gemeente nodig. Daar zijn kosten aan verbonden. Ik krijg tegenwoordig steeds een vergunning voor een jaar. Ik word daarnaast uitgenodigd door bijvoorbeeld de organisatie van de Sjommelmert om te komen spelen. Ik ben ook in Thorn geweest bij het festival van levende standbeelden. In dit geval moet de organisatie zorgen voor een vergunning in Thorn. Ik moet me iedere 20 minuten verplaatsen, dus niet steeds op dezelfde plek blijven draaien en minstens 50 meter van een collega vandaan, bijvoorbeeld een grote orgeldraaier of iemand met een trekharmonika.”

Wat is een hoogtepunt in je loopbaan?

“Ik ben heel trots op mijn oorkonde die ik gekregen heb op een festival in Duitsland waar tachtig orgeldraaiers aan meededen. Ik werd uitgeroepen tot origineelste draaiorgelspeelster 2009 in Laubach, dat ligt ten noorden van Frankfurt. Ik ga wel vaker naar festivals, op 30 augustus bijvoorbeeld in Losser, in Overijssel. Eigenlijk komen daar allemaal zelfbouwers. Ik ben de enige niet-zelfbouwer maar ik word toch ieder jaar uitgenodigd om te komen. De organisatie is heel blij met mij.”

Heb je nog dromen?

“Ik wil naar Dubai naar het grote geld met mijn draaiorgels. Optreden in een harem met haremmuziek. Ik hoop verder dat ik nog lang zo gezond mag blijven dat ik kan blijven draaien. Het valt me op dat orgeldraaiers vaak heel oud worden en fit blijven door het orgeldraaien. Als ik op straat draai, vergeet ik al mijn pijntjes en ongemakken. Ik wil ook nog samen met mijn kleindochter van zes jaar de straat op met haar eigen piepkleine orgeltje en haar de liefde voor muziek bijbrengen.”