Johan Vermeij

Johan Vermeij (58) heeft veel ideeën. Hij loopt over van energie en is op diverse vlakken bezig zijn ideeën om te zetten in iets tastbaars.

Waarom heeft u onder andere gekozen voor film en fotografie als kunstuiting?

Johan: “Tja, ik zoek steeds nieuwe vormen op om me te uiten. Na veertig jaar schilderen en grafiek gemaakt te hebben wilde ik iets anders. Ik heb mijn hele leven aan fotografie gedaan. Vanaf de ‘klik-klak’ op mijn twaalfde jaar tot nu met geavanceerd materiaal. Foto’s moeten voor mij interessant zijn, boeiend. Of dat kunst is, weet ik niet, maar wat is kunst?” 

Wat was de aanleiding om te gaan filmen?

Ik heb fotografie altijd in mijn werk als kunstenaar gebruikt. Tien jaar geleden stierf mijn schoonmoeder. Ik heb toen haar huis gefotografeerd. Het was een mooi huis, fantastisch ingericht. Men noemt het kitsch maar ik vond het mooi. Het interieur stamde uit de jaren vijftig. Zij was een schippersvrouw en dat kon je zien aan het interieur. Tevens gaven de foto’s een tijdsbeeld weer. Maar dat zie je pas achteraf. Toen heb ik met die foto’s een film gemaakt. Vroeger vond ik filmen maar niks tot ik ontdekte dat je met filmen heel mooie dingen kunt maken. Een huis zegt veel over de persoon die er woont. Dit project was de aanleiding om met film door te gaan.” 

Hoe ging het verder?

“De film van mijn schoonmoeder heet ‘Marie’ en is getoond in het toenmalige Stedelijk Museum van Roermond tijdens Regionale 2005. ‘Marie’ is te zien op mijn website.

Vertel iets over andere projecten?

Ik kwam op een bepaald moment kasten tegen vol met kleerhangers. Van deze kleerhangers heb ik een mobiel gemaakt en van dat bewegend mobiel heb ik weer een film gemaakt. Daar heb ik dan weer een verhaal bij. Daar ben ik kunstenaar voor, produceren en reproduceren. Een andere aanleiding tot het maken van kunst was toen in de Julianalaan in Maasniel de bomen werden omgezaagd. De reden was dat enkele dagen per jaar een soort kleefstof uit de bomen viel. Bewoners hadden daar last van omdat deze kleefstof op hun auto’s viel. De bomen moesten weg. Toen de bomen omgezaagd waren zag ik dat er katoenen zakjes hoog in de bomen hadden gehangen met daarin Onzelieveheersbeestjes, bedoeld om de beestjes die de kleefstof produceerden op te eten. Deze zakjes waren door Staatsbosbeheer geplaatst. Kortom ik heb al die zakjes verzameld en van de zakjes en de beestjes een film gemaakt. 

Wat maak je nog meer?

“Ik werkte af en toe voor het Stedelijk Museum Roermond, tegenwoordig het Cuypershuis. Ik heb vorm gegeven aan de tentoonstelling van Marianne van der Heijden. Er bestond al filmmateriaal van haar en ik heb daar een film aan toegevoegd. Zo heb ik een film gemaakt van de laatste drie jaar van het leven van Piet Schoenmakers. Vormgeving en foto’s van het boek bij de tentoonstelling van Piet Schoenmakers in de kruisgang van het Carthuizerklooster zijn ook van mij. Daarnaast heb ik ook mede de tentoonstelling vorm gegeven. Als vanzelf ontstond het idee om ook van andere medekunstenaars in Midden-Limburg films te maken. Ik ken natuurlijk veel mensen uit het vak, oudere en jonge kunstenaars. Zo maakte ik ook nog films over Godelieve Geurts, Jan Tullemans, Zef Timmermans en L5. Over Godelieve Geurts maakte ik een boek. Op die manier zou er een archief opgezet kunnen worden van Midden-Limburgse kunstenaars. Eigenlijk horen deze films bij het gemeente-archief thuis...Een ander project dat op stapel staat heet “de Geest uit de fles”, een verhaal over de mensen en kloosters van de Heilige Geeststraat door de eeuwen heen. Ik verzamel alles wat ik er over kan vinden. Ik zoek verhalen van mensen die nog iets weten.