Dirk van den Muijsenberg

Dirk van den Muijsenberg (50) vertelt vanuit zijn woonplaats Detroit:

Het begin

Ik ben geboren bij Hoeve bij Breda. Daarna heb ik in Wanrooi en in Kessel gewoond. Ik vond verhuizen toen prima. Ik vond het wel jammer om mijn vriendjes kwijt te raken maar was toen ook al avontuurlijk aangelegd. Ik heb dus eigenlijk nooit in Roermond gewoond maar mijn moeder woont sinds ruim drie jaar in Roermond en ik bezoek haar geregeld. Mijn ouderlijk huis is dus nu in Roermond. Ik kom minstens twee keer per jaar, een keer rond mei en een keer rond de kerst.

De studie

Toen ik 19 jaar was, ben ik na het Atheneum naar Delft gegaan om werktuigbouw te studeren. Het was een goede tijd maar na anderhalf jaar had ik niet genoeg gepresteerd om op de universiteit te mogen blijven. Ik heb daar altijd spijt van gehad, ik heb toen toch gefaald. Daarna ben ik naar de HTS in Rotterdam gegaan. Na een jaar zag ik de schoolse aanpak niet meer zitten en ben gedurende twee jaar gaan werken. Ik heb van alles gedaan. Bij De Henzo in Roermond, bij een eiersorteerbedrijf, bij de Euromax. Met een bestelbus rondgereden. Mijn laatste baan was bij Rockwool Lapinus als machinesteller. Dat was een perfecte baan voor mij omdat ik er een bloedhekel aan had... ik ben met hangende pootjes terug gegaan naar de HTS op de automatiseringsafdeling. In 1988 heb ik deze studie met succes afgerond.

Werk

Na mijn studie ben ik gaan werken bij Kersten deurenfabriek in Haelen. Zij kochten op een gegeven moment een houtbewerkingsmachine in Cambridge in Engeland. Ik kwam in contact met dit bedrijf en solliciteerde op een baan in Cambridge. Ik ben daar toen gaan wonen en acht jaar gebleven. Ik had daar een vriendin en vond een andere baan in Buckingham, bij een groot bedrijf in auto-onderdelen dat wereldwijd opereerde. Na acht jaar en het beëindigen van mijn relatie kreeg ik de kans om in Amerika te gaan werken. Dat wilde ik graag. Na zes jaar ben ik daar van baan veranderd maar wel daar blijven wonen. Ik heb zelfs een huis gekocht. Dat betekende dat ik krapper in het geld zat dan ik eigenlijk wilde omdat ik ook geregeld naar Nederland op vakantie wilde blijven gaan. Ik heb een baan gezocht met een hoger salaris en ook gevonden. Na vier jaar hield ik deze baan voor gezien en vond mijn huidige baan waar ik alweer zes jaar werk. Ik woon nu al 16 jaar vlakbij Detroit. 

Auto’s

Ik was altijd al gek op grote Amerikaanse auto’s. Het is een jongensdroom van mij. Ik bezit nu zes auto’s. De oudste is een T-Ford uit 1915, volledig gerestaureerd. Ik heb onlangs een MG gekocht uit 1948. Ik heb een twee-deurs Caddilac uit 1951, een cabrio uit 1973 en een Fleetwood uit 1976. Mijn andere grote hobby is het fotograferen van modellen. Daarvoor heb ik een studio in mijn kelder.

Terug?

Toevallig heb ik een oriënterend gesprek gehad met een bedrijf in Venray. Nederland blijft toch trekken. Ik ben wel van plan om een keer terug te komen. De Amerikaanse mentaliteit is erg materialistisch. De sociale contacten zijn altijd heel oppervlakkig. Heel vriendelijk maar als het er echt op aan komt, sta je al gauw alleen. Ze vertellen niet veel over zich zelf of waar ze mee zitten. Ik heb één goede vriend en dat is een Duitser, een collega van mijn vorige bedrijf waar ik gewerkt heb. Hij is de enige die alles van mij weet en waar ik vrij mee kan praten. Ik heb nog een vriendenclub in Engeland die ik ieder jaar bezoek. Dat heb ik met geen enkele Amerikaan.