Knuupke, Luigi en Bella

Deze week een imaginair interview met drie stadskatten. Knuupke, Luigi en Bella mogen van hun ‘huiseigenaren’ gewoon op stap in de stad. De ene blijft altijd thuis en de andere twee gaan dagelijks op avontuur.

Knuupke: Ik woon midden in de stad en ik mag van mijn medebewoonster naar buiten. Inderdaad niet geheel ongevaarlijk. Maar ik ben een voorzichtige kater. Verder let ik goed op dat mijn huis niet betreden wordt door dieren die er niet horen. Ik hou de voordeur in de gaten vooral als er honden, mijn grote vijanden, langs komen. Ze moeten niet wagen hun snuit te ver uit te steken want dan krijgen ze met mij te maken. Ik ben niet voor de poes als ik boos ben. Ik ga nooit op stap. Ik blijf op het trottoir voor mijn huis, daar is genoeg te zien en te beleven. In de tuin heb ik het druk met vogels te verjagen en vliegen te vangen. Dat lukt soms. Ik heb nog nooit een vogel of een muis gevangen. Daar doe ik niet aan. Dan moet ik op muren klimmen, dat vind ik levensgevaarlijk. Het komt wel voor dat ik zelfs van de tafel val als ik niet uitkijk. Er wordt goed voor mij gezorgd. Ik krijg geregeld mijn natje en mijn droogje en daarbij ’s morgens een handvol snoepjes en om 18.00 uur nog eens. Eerlijk gezegd zou dat wel wat vaker mogen. Maar ik klaag niet. Ik heb een mooi kattenleven.

Luigi: Ik ben negen maanden oud en ik heb al een en ander meegemaakt. Ik woon samen met mijn zus Bella. Er zijn veel gevaren te overwinnen. Bijvoorbeeld wat is eetbaar en wat niet. Ik heb ooit gesnoept van onverteerbaar plastic. Dat heb ik geweten. Doodziek was ik. Ik kwam bij de arts en hij heeft mij opengemaakt en het plastic er uit gehaald. Het scheelde niet veel of ik had al één van mijn negen levens verspeeld. Ik ga iedere avond op stap in de stad naar mijn vaste straten en tuinen waar ik graag verblijf.

Bella: Ik woon dus in hetzelfde huis als mijn zus Luigi en ga ook iedere dag op stap, maar niet samen met mijn zus. We hebben ons territorium verdeeld. Zij gaat op een andere tijd dan ik. Als zij rond 11 uur thuis komt, vertrek ik. Ik kom rond vier uur ‘s nachts weer thuis en dan gaat Luigi tot een uur of zeven. Op die manier lopen we elkaar niet voor de poten. Het krijgen van kittens is ons afgenomen, dat geeft veel vrijheid op het gebied van een liefdesleven. Laatst ben ik enkele dagen gaan logeren tegen wil en dank. Een vreemde dame haalde mij naar binnen en gaf mij eten. Een rare manier van doen en ik ben blij dat ik weer thuis ben.