Beste Fiena,

Nu ik wat ouder word, krijg ik steeds meer last van alle veranderingen om mij heen. Ik denk net dat alles redelijk voor de wind gaat en dan verandert er weer alles en mijn leven staat weer op z’n kop. Ik ben nu 60 jaar. Ik wil wel eens wat rust. Steeds als ik denk dat ik nu een stabiel leven heb waar ik een tijdje mee vooruit kan. Moet ik weer balans opmaken en een geheel nieuwe weg inslaan. Op allerlei gebied.

Neem nu bijvoorbeeld mijn inrichting. Ik voelde me prettig met mijn vertrouwde spulletjes om mij heen. Mijn kleinkinderen springen steeds op mijn bankstel. Het gevolg is dat de stof er niet meer uitziet. Nu ben ik dus genoodzaakt om een nieuw bankstel te kopen. Dat wil ik helemaal niet. Ik ben bang dat ik me niet meer thuis voel in mij eigen huis. Hier ben ik niet blij mee.

Mijn buren hebben het in hun hoofd gehaald om te gaan verhuizen. Wij wonen al dertig jaar naast elkaar. Wie weet wie er nu komt wonen. Misschien wel druktemakers of hele vervelende mensen. Ik moet er maar niet teveel aan denken.

Daarbij vindt mijn huisarts dat hij met pensioen moet gaan. Uitermate vervelend. Ik ben aan hem gewend en hij weet alles van mij en mijn familie. Moet ik weer met een nieuwe arts in zee. En jongen nog. Ik heb daar helemaal geen vertrouwen in.

Hetzelfde met mijn kinderen. Alledrie het huis uit. Dat was niet gemakkelijk. Maar zo is het leven. Komt mijn dochter tijdelijk weer thuis wonen. Héhé, lag mijn leven weer overhoop. Ben je dáár net weer aan gewend, leert ze een man kennen met twee kinderen en gaat samen wonen. Voor mij betekent dit slapeloze nachten.

Nu schijnt het dat ik me op mijn oude dag zorgen moet maken over mijn baantje. Ik werk al vijf en dertig jaar twee dagen per week in een fijn bedrijf. Dat lijkt nu op de tocht te staan. We hebben sinds een half jaar een nieuwe directeur. Ik was eigenlijk van plan dit nog enkele jaren te blijven doen. Het werk houdt mij van de straat en geeft mij het gevoel dat ik nuttig ben in de maatschappij. Nu moet ik mijn hoofd weer breken of ik de baan niet uit mezelf opzeg. Dat heeft ook gevolgen voor mijn inkomen. Hoe moet ik daar mee omgaan?

De kruidenier op de hoek heeft genoeg verdiend en de zaak verkocht aan een jong stel. Zij weten helemaal niet welke producten ik iedere week afneem. Mijn oude kruidenier weet precies waar ik van houd. Daarbij schrijft hij alles op en een keer per maand rekenen wij af. Dat zal nu wel allemaal veranderen.

Ik wil deze problemen helemaal niet. Ik wil eigenlijk in rustig vaarwater komen en lekker iedere dag doen wat ik gepland heb. Maar iets of iemand gooit steeds roet in het eten.

Wat kan ik hier tegen doen, beste Fiena?

Beste A,

Op een onbewoond eiland gaan wonen?