Beste Fiena,

Ik wil toch nog eens reageren op uw antwoord op mijn brief van vorige week. Ik schreef dat ik me een mislukkeling voelde en wist niet hoe ik nu verder moest. Uw reactie heeft veel in mij losgemaakt. U antwoordde op mijn klaagzang dat ik geen mislukkeling was maar een zeurkous. Beste Fiena, in eerste instantie was ik ontdaan, totaal van de wap. Daarna werd ik flink pissig. Ik vond het beneden alle peil dat u mij ook nog meende te moeten uitmaken voor een zeurkous die zijn, in uw ogen, minimale problemen onder een vergrootglas legde. Dat raakte mij diep. Zo diep dat ik in een kleine depressie verzeild raakte. Dat was mij nog nooit overkomen. Meestal leef ik, in de ogen van anderen, heel gelijkmatig. Eigenlijk was het voor het eerst dat ik mijn hart uitstortte in deze brief naar u. Ik vind dat u over het algemeen altijd goede rake antwoorden aan uw cliënten geeft. Ik had vertrouwen in uw levenslange ervaring op allerlei gebied, uw diepe inzichten en uw levenskunst.

Om kort te gaan, ik was dus behoorlijk kwaad over uw antwoord. Zo kwaad dat ik mijn stilzwijgen verbrak en mijn verhaal voorlegde aan mijn beste vriend mét uw antwoord op mijn brief. Deze vriend reageerde heel verrassend; Hij zei: ‘Je kunt duizendmaal beter een zeurkous zijn dan een mislukkeling! Dus het antwoord van Fiena is juist heel positief. Je kunt relatief gemakkelijk veranderen van zeurkous in iemand met een rose bril. Maar als je de afgelopen 63 jaar een mislukkeling bent geweest, is dat niet meer terug te draaien. Je bént dan gewoon een mislukkeling.’

Fiena, de schellen vielen van mijn ogen. Ik dank u uit de grond van mijn hart dat u heeft willen antwoorden op mijn epistel. Ik zie de dingen nu heel anders. Natuurlijk heb ik twee huwelijken achter de rug. Maar ik noem ze niet meer mislukt. Ik noem ze ‘een liefde lang’. Dat ik mijn lieve kinderen af en toe een klap(je) op hun kont verkocht, heeft ze uiteindelijk niet beschadigd, (zeggen ze zelf) en ik geloof ze. Dat ik geen diploma heb, is een stimulans geweest om op een andere manier te proberen om aan de kost te komen. Met een portie geluk heeft dat goed uitgepakt. Het plezier dat ik in mijn leven gehad heb, zou ik niet hebben willen missen. Kijk, dat mijn kinderen niet op een fatsoenlijke manier getrouwd zijn, vind ik nog steeds jammer. Maar wat niet is, kan nog komen.

Dus, kort samengevat, Fiena u heeft mij gered van de ondergang. Van een leven vol schuldgevoelens en zwartkijken. Bedankt!

Beste Z,

Bewandelt u ook wel eens een middenweg?