Beste Fiena,

Mag ik me even voorstellen? Ik ben R. 37 jaar. Ik heb een leuke baan en een leuke vriendin. We gaan binnenkort trouwen, W. is 38 jaar en heeft ook leuk werk. We zijn nu drie jaar bij elkaar. In een romantische bui heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Ik weet ook niet waarom. Alles loopt lekker en we zijn niet van plan om kinderen te nemen. Ik word nu verscheurd door twijfels. Socrates zei al: ‘Moet een man trouwen? Wat hij ook doet, het zal hem berouwen.’ Of volgens Strindberg: ‘Veel op de wereld komt bij elkaar maar zelden de juiste paren.’ Zelfs Sherley Bassey had een duidelijke mening: ‘Ik geloof dat trouwen de beste manier is om een relatie te ruiïneren.’ Hoe meer ik de boeken er op nasla, hoe meer ik twijfel aan ons voornemen. C. Byron schreef: ‘Alle treurspelen eindigen met de dood. Alle blijspelen met een huwelijk.” Wat een vooruitzicht. Mijn vriendin W. en ik hebben veel plezier in het leven en in wat we samen ondernemen. Komt daar een eind aan na ons huwelijk? Nietsche peinsde: ‘Als echtgenoten niet samenleefden zouden er meer goede huwelijken zijn.’ Ik begrijp hieruit dat het nog beter zou zijn om helemaal niet samen te leven. Maar dat kan ik onmogelijk voorstellen. De hel zou uitbreken. R. Burton dacht dat degene die nooit trouwde, in de hel was en degene die wel trouwde, een gekweld mens was. Je kunt het dus nooit goed doen.

Daarbij hebben we zelfs al de ringen gekocht en ik dus het gevoel heb dat ik niet terug kan. Maria Stuart dacht: ‘Dat de ringen het huwelijk maken maar ook de ketenen vormen.’ Als ik iets moeilijk vind is het wel om mijn vrijheid kwijt te raken. Ik heb gelezen dat de wildste leeuw tam wordt als er een leeuwin in de buurt is. Een Turks spreekwoord luidt: ‘Gaan trouwen lijkt op het kopen van amandelen zonder te weten of ze bitter smaken of zoet.’ Wie weet welke verrassingen mij nog boven het hoofd hangen als we eenmaal getrouwd zijn? Scheiden is niet wat ik wil doormaken want: ‘Geen huwelijk is zoveel waard als de scheiding kost.’ En dan praat ik niet eens over het geld. Een Frans spreekwoord luidt: Eerst onder de mistletoe en daarna op de dorens. En ten langen leste een oude volkswijsheid: ‘Huwelijksklokken zijn de doodsklokken voor de vriendschap.’ Maar ik wil mijn maatje niet kwijt. Beste Fiena, moet ik de knoop doorhakken en trouwen of moet ik het grote moment nog uitstellen?

Beste R,

Wat denk je zelf?