Sommige mensen waaronder mijn hele familie vindt dat ik overdrijf in de zorg voor onze huisdieren. Volgens mij ben ik gewoon begaan met ze. Ze kunnen niet praten en ik denk dat ik ze heel goed begrijp. Ik ben een soort dierenfluisteraar. Echt waar! Soms is het net alsof ze tegen mij praten. Ik hoor het in mijn hoofd. Daarbij de veelzeggende blik in hun ogen en ik weet genoeg.

Wij hebben een hond van 11 jaar, Snoekie en een hondje van vier jaar, Kaspertje. Daarbij vier katten. Onze kat Mientje kreeg drie kittens en ik kon ze alle drie niet afgeven. Dus ze bleven. Ook hebben we twee konijntjes. Eigenlijk bedoeld voor onze twee jongens. Maar zij malen er niet om. Ja, ze geven ze wat te eten maar niet op een liefderijke manier. Daarom doe ik het liever zelf. Ik geef hun ook iedere dag knuffels en ik praat tegen ze. Als het aan mij lag hadden we meer diertjes maar mijn man is faliekant tegen. Dat vind ik echt een minpunt van hem.

Hij zegt dat ik te veel tijd aan de dieren besteed, die tijd kan ik beter aan hem en de jongens geven, de jongens zijn dezelfde mening. Ik vind dat zij mans genoeg zijn om zelf te koken en te poetsen. De dieren zijn afhankelijk van mij. Ik kook iedere dag voor ze. Heerlijke maaltijden die ik zelf verzin. Natuurlijk met alle gezonde elementen er in die ze nodig hebben om gezond te blijven. Dat kan wel eens onaangenaam ruiken omdat ik geregeld pens klaar maak. Een delicatesse voor onze honden. Voor onze katten heb ik een klein kamertje ingericht als toilet.

Ik heb de vloer dik bestrooid met zand. Daar kunnen ze in alle rust hun behoefte doen. Ik ontdoe deze kamer natuurlijk iedere dag van ongerechtigheden. Mijn man zegt dat ons toilet daarbij vergeleken maar armoedig is. Hij overdrijft vanzelfsprekend. Dat kamertje hebben we helemaal niet nodig. Onze katten komen nooit buiten. Dat vind ik te gevaarlijk. Wie weet verdwalen ze. Ik moet er niet aan denken. Daardoor kunnen we in de zomer de deuren en ramen niet open zetten. Dat heeft weer gezeur van man en kinderen tot gevolg. Ik vind als ze buitenlucht willen, gaan ze maar in de tuin zitten. Ik wandel iedere dag minstens drie uur met de honden. Dus dan blijft er weinig tijd over omdat ik halve dagen werk. In het huishouden doet mijn man dan ook het meeste. Ik moet wekelijks naar de cursus met de honden. Daar spelen ze leuk. Ze verdienen dat uitje.

Ik wil dat onze dieren op en top gezond blijven dus ik ga eens in de maand met ze naar de dierenarts om ze te laten nakijken op vreselijke ziektes. Je leest zoveel tegenwoordig. Ik moet er niet aan denken dat een van de dieren een dodelijke ziekte krijgt. Fiena, ik ben toch alleen maar gewoon bezorgd?

Beste N,

Bezorgd voor wie?