Beste Fiena,

Heeft u dat ook wel eens, zo’n dag die helemaal verkeerd begint en ook verkeerd eindigt? Ik ben 51 jaar, getrouwd met een lieve man. Onze drie kinderen studeren of zitten op school en daar heb ik geen klagen over behalve de gewone dingetjes. Ik heb leuke vriendinnen en mijn man en ik hebben samen goeie vrienden. Kortom ik heb geen klagen. En toch...zijn er van die dagen dat ik ronduit depressief ben. Dat kan één dag duren maar ook gemakkelijk drie dagen. Ik voel het al als ik ’s morgens wakker word. Er klopt iets niet. Ik wil mijn bed niet uit. Ik zie het niet zitten om ontbijt te maken. Dat wordt als vanzelf in mijn gedachten een torenhoog obstakel. Ik kán geen ontbijt maken. Ik doe alsof ik me verslaap. Dat ze het maar uitzoeken. De lieverds denken inderdaad dat ik me verslaap en maken vervolgens zelf hun ontbijt. Ze vertrekken een voor een naar hun werk en school. Ik doe mijn ogen open en zie dat het regent. Ook dat nog. Ik geef mezelf de tijd tot 10 uur om op te staan. Dat lukt niet. Om half 11 zit ik rechtop en probeer te gaan douchen. Dat duurt ongeveer een half uur om vervolgens vijf minuten te douchen. Ik doe een soort huispyjama aan. Ik kom in de keuken en zie de resten van het ontbijt op tafel. Ik zak moedeloos op een keukenstoel en sla de krant open. Met veel moeite zet ik een kop koffie. Ik laat de gordijnen gesloten en begin lusteloos de keuken aan kant te maken. Ondertussen bedenk ik wat persé moet gebeuren en wat kan wachten. Er ontstaat een lijstje van taken die ik echt moet doen: bedden opmaken, de was doen en ophangen, stofzuigen, opruimen, een cadeautje kopen voor mijn zus die overmorgen jarig is, boodschappen doen waaronder wc-papier dat bijna op is en groenten en vlees voor vanavond. Ik ga vervolgens zitten dubben wat ik als eerste aan moet pakken. De bedden? Of toch eerst stofzuigen of zal ik eerst de boodschappen doen. Maar daarvoor moet ik eerst gewone kleren aan. Ik kan maar geen beslissing nemen. Inmiddels is het 12 uur geweest. Ik begin te strepen in mijn lijstje. Bedden opmaken en de was doen kan best tot morgen wachten. Stofzuigen eigenlijk ook. Mijn zus is pas overmorgen jarig dus dat cadeautje kopen kan gemakkelijk wachten tot morgen. Verder leen ik een rol wc-papier van de buurvrouw en we hebben nog pizza;s in de diepvries voor vanavond. Zo, dat probleem is opgelost. Al piekerend heb ik de keuken voor het oog opgeruimd. Het is inmiddels half drie geworden. Ik weet ook wat ik ga doen, ik ga voor de buis. Er is beslist een of ander suikerzoet liefdesdrama op een Duitse zender of een oude film op filmnet. Ik installeer me op de bank onder een warme plaid en doe helemaal niks meer.

Fiena, moet ik me bezorgd maken dat zo’n minidepressie uitgroeit tot een echte depressie? Hebben andere mensen dit ook?

Beste U,

Andere mensen noemen dit een relaxdag.