Beste Fiena,

Ooit, in een grijs verleden, heb ik me uit loyaliteit mee laten slepen in oneerlijke praktijken. Een beetje fraude, een beetje belastingontduiking, een beetje anders, beter voorspiegelen van feiten tegenover klanten, niet houden aan afspraken, een dubbele agenda voeren.

Dat schijnt zo te gaan in zaken.

Dat wilde ik toen niet. Maar aan het begin van ieder nieuw, veelbelovend project werd mij verzekerd dat alles volkomen eerlijk en open zou gaan. Keer op keer was ik te goed gelovig. Steeds werd ik met de neus op de feiten gedrukt dat alles waar ik in geloofde nep was.

Ik ben een eigen bedrijf begonnen en ik heb me voorgenomen alles eerlijk te doen verlopen. Dat breng ik nu al vijftien jaar in praktijk. Alleen dat feit al dat ik mijn hoofd niet hoeft te breken over leugens, heeft mij veel geluk en vrede gebracht. Alles wat ik doe is wat je ziet, niet meer, niet minder.

Ik ben er niet rijk aan geld en goederen van geworden. Wel trots op wat ik met eerlijk werk en inzet bereikt heb. Ik hoef me nergens meer voor te schamen. Dat is voor mij rijkdom. Ik vraag een eerlijke prijs voor mijn werk en ik wil dat anderen ook de waardering in woord en gebaar en in geld krijgen dat zij verdienen.

Toch raak ik af en toe nog van mijn stuk als mij aangeboden wordt om over de rug van het rijk of anderen door middel van bovengenoemde praktijken mezelf te verrijken. Ik wil er niets mee te maken hebben. Ik vind het niet moeilijk om ‘nee’ te zeggen.

Zo’n voorstel bevordert niet mijn vertrouwen in mensen. Maar ik wil niet oordelen. Wat iedereen voor zijn geweten kan waarmaken, moet iedereen zelf weten. Ik neem niemand iets kwalijk. Soms vind ik het zelfs komisch hoe men te werk gaat. Zeker als het fantasievol gebeurt.

Ik vind het alleen vervelend dat ik als een moraalridder gezien wordt. Ik wil het alleen over mijn moraal hebben, niet over die van anderen. Als men vindt dat een beetje fraude, een beetje liegen en bedriegen wel kan, dan vraag ik me af waar de grens ligt. Ik heb opgemerkt dat als eerlijkheid pijn in de portemonnee doet, men de grens aan eerlijkheid al snel bereikt.

Beste M,

Ik zoek voor mijn zaakjes die het daglicht niet kunnen velen, wel iemand anders!