Beste Fiena,

Ik wil heel duidelijk stellen dat ik een fantastische vrouw heb. Wij houden van elkaar en kunnen elkaar niet missen. We zijn nu twintig jaar bij elkaar. Ik ben tien jaar ouder en nu begin zestig. We hebben een dochter van achttien jaar. Mijn vrouw is een lieve persoon en staat altijd klaar voor familie en vrienden om te helpen als dat nodig is. Zij werkt hele dagen en ik ben sinds twee jaar huisman. Dat bevalt mij uitermate goed en mijn vrouw ook. Tot zover alles paletti. Maar er is een maar. Mijn vrouw heeft het uitgaansleven ontdekt. Wij zijn nooit bartypes geweest. We gingen wel geregeld uit dineren. Sinds een klein jaar wil mijn vrouw naar kroegen. Het geeft niet welke al heeft ze enkele favoriete kroegen. Ze voelt zich daar helemaal thuis. Ze praat met wildvreemde mensen en maakt er een feestje van. Eigenlijk is het zo dat ze hele café’s op de kop zet. Het begint altijd rustig. Glaasje wijn en de kat uit de boom kijken. Op een gegeven moment na meerdere glaasjes wijn, gaat ze ‘haar’ muziek aanvragen. Als de kroegbaas daar in trapt, is het hek van de dam. Ze gaat meezingen en spoort de andere bezoekers ook aan om mee te zingen. Ze vraagt de mensen om met haar te dansen. Mannen en vrouwen, het maakt haar niet uit. Meestal krijgt ze jong en oud aan het zingen en dansen. De muziek staat hard en mijn vrouw hoor je boven alles uit. Het plezier komt uit haar tenen en werkt heel aanstekelijk. Ze heeft lol, in tegenstelling tot mij zelf. Ik vind het helemaal niks. Ze doet dit niet alleen in kroegen maar ook op verjaardagen van familie en vrienden. Daar staat ze op stoelen en soms zelfs op de tafel en geeft een voorstelling weg. Ze kan artiesten heel goed imiteren.

Met carnaval is ze de hele week op stap met vriendinnen, ze vormen een zaat hermenieke. Ze was altijd al een liefhebber van carnaval maar de laatste jaren maakt ze het steeds bonter. Vorig jaar is ze als einzelgenger in de optocht meegelopen. De volgende morgen om zes uur kwam ze thuis en diezelfde middag trok ze er weer op uit. Na carnaval is ze veertien dagen zwak, ziek en misselijk en oververmoeid. Ik blijf met carnaval gewoon thuis en zit me op te vreten van ongerustheid. Ik probeer niets te laten merken maar gemakkelijk is dat niet. Ik weet wel dat ze heel ombekommerd viert wat er te vieren valt. Maar toch...

Beste P,

Het is net alsof je met twee totaal verschillende vrouwen getrouwd bent. Een wens van vele mannen.