Beste Fiena, Ik schrijf je en loop het risico om door jou uitgelachen of verguisd te worden. Misschien heeft iedereen wel dit probleem maar ik heb er nog nooit van gehoord. Ik schaam me diep maar ik kan er niets aan veranderen. Het gaat om mijn geheime gedachten. Mijn geheime gedachten zijn onuitsprekelijk gemeen, achterbaks, gevoelloos en niet normaal meer. Ik denk dingen die ik niet durf uit te spreken, dingen die nog nooit iemand gedacht heeft. Ik denk ze! Vroeger stond ik niet stil bij mijn geheime gedachten. Ik denk dat ik deze gedachten altijd al had maar ze niet goed liet doordringen. Ik wapperde ze, in gedachten, altijd weg. Ze maakten geen indruk op mezelf. Dat is de laatste tijd veranderd. Ik schrik er tegenwoordig van. Ik weet niet wat ik er aan moet doen. Want ze komen zomaar. Ik kan ze niet tegenhouden. Ik heb mijn gedachten helemaal niet onder controle. Ik denk bijvoorbeeld hoe het zou zijn om een vervelend persoon de nek om te draaien, levend te begraven, hals, nek en nieren te breken. Ik beleef plezier aan het bedenken hiervan. Ben ik misschien een potentiële moordenares? Ik bedenk hoe ik iemand een hak kan zetten die mij rot behandeld heeft. Ik zorg er dan, in gedachten voor, dat iemand volkomen af gaat en in zijn blote kont op de markt staat of zomaar in gezelschap in zijn broek poept en de stront langs zijn benen drijft. En ik maar in mijn vuistje lachen! Soms voel ik me tekort gedaan en bedenk hoe ze zullen huilen als ik dood ga. Dat is dan hun verdiende loon, dat ze spijt hebben als haren op hun hoofd omdat ze zo gemeen tegen me gedaan hebben. Wat ik heel erg vind is dat ik stiekem gewenst heb dat mijn man een been brak. Op die manier zou hij thuis blijven van het voetballen. Ik zou hem lekker verzorgen en we zouden het heel gezellig hebben omdat hij toch niets kon doen. Hij zou helemaal op mij aangewezen zijn. Hij zou van dankbaarheid en liefde smelten. Fiena, het is toch niet te geloven dat ik zulke gedachten kan hebben? Ik vond ook, diep van binnen, helemaal niet erg dat mijn jongste zoon zakte voor zijn examen. Zo bleef hij tenminste nog een jaartje thuis wonen. Nu ik deze gedachten ook nog uitspreek en ze zwart op wit zie staan, lijken ze nog erger. Ik denk dat ik in en in slecht ben. Wat moet ik doen om deze slechte gedachten uit mijn geest te bannen? Beste B, Is dit alles? je zou mijn geheime gedachten eens moeten lezen. Dat zou pas echt schrikken zijn! Fiena