Beste Fiena,

Eigenlijk zou ik me erg schuldig moeten voelen over wat ik allemaal verkeerd heb gedaan in mijn prille huwelijksjaren. Ik kom altijd met de verontschuldiging dat ‘iedereen dat deed’ en dat ‘het toen gewoon was’. Waar ik op doel is bijvoorbeeld autorijden met een slok op. In de jaren zeventig gingen we naar de kroeg die om één of twee uur de deur sloot. Wij waren dan nog niet zover om naar huis en naar bed te gaan. Dus dan klonk al snel de kreet: ‘veer goan noa Bels’. Er werden zoveel mogelijk mensen in een auto gepropt en dan gingen we naar de kroegen in België, deze waren 24 uur per dag geopend. Wij vonden dat gewoon en dachten niet aan een bob of aan gevaren voor anderen op onze weg. We dachten alleen maar aan ons eigen plezier. Nu kan ik me helemaal niet meer voorstellen dat ik zo zou denken. Mijn kinderen kunnen zich totaal niet verplaatsen in hoe wij toen dachten. Ze geloven me niet. Zelf zullen ze nooit ook maar een alcoholische drank tot zich nemen als ze moeten rijden. Ook hoe ik omging met de tere zieltjes van mijn kinderen. Ik gaf geregeld een tik op hun billen. Dat zou nu echt niet meer in me op komen. Zelf zitten ze er gelukkig ook niet mee! We namen de kinderen ook mee naar de kroeg op zaterdagmiddag van vijf tot zeven of acht uur. De kinderen amuseerden zich prima met andere kinderen van andere onverantwoordelijke ouders. Voor bedtijd van de kinderen togen we (lopend) ietwat beschonken met z’n vieren huiswaarts. Geen vuiltje aan de lucht. Ik denk dat op vandaag de Kinderbescherming eens op bezoek zou komen bij ons. Gewoon om te kijken of we wel capabel waren als ouders. Ik denk niet dat ze heel blij zouden zijn met wat ze moesten constateren. Ons huis was niet spic en span. Er moest altijd nog van alles geklust worden en ik vond het wel een gezellige troep. We hadden veel en vaak langdurige logees die eerlijk gezegd dakloos waren. Dat zag ik toen niet zo. Ze kwamen gewoon een tijdje bij ons wonen. Het huis was groot genoeg en waar er vier aten kon ook een vijfde, zesde en zevende wel mee-eten. Deze logees werden natuurlijk ook ingezet in het meehelpen in het huishouden. Dat resulteerde er in dat de kleuterjuf dacht dat een langdurige logee van ons de vader van mijn zoon was omdat hij het kind altijd van school haalde. Ik moest haar er met alle macht van overtuigen dat dit niet zo was. Dat zij zijn vader nog nooit gezien had is een ander punt waarop wij faalden. Fiena,hoe kan ik dat allemaal weer goedmaken bij mijn kinderen?

Beste U,

Waarschijnlijk zijn uw kinderen tevreden met verontschuldigingen en een mooie som geld ter compensatie van geleden ellende.