Wel Beste Fiena,

Nog een keer over hulp vragen en krijgen. Als ik hulp moet vragen vind ik dat nooit gemakkelijk. Liever wil ik alles zelf doen op mijn manier en in mijn tijd. Soms, eigenlijk vaak, is dat niet mogelijk. Ik stap over mijn schaduw en uiteindelijk vraag ik iemand om hulp. In mijn optiek zijn er twee soorten mensen. Degenen die spontaan aanbieden om iets voor mij te doen en degenen die nooit hulp aanbieden. Misschien wil deze laatste mensensoort gevraagd worden of willen ze gewoon niet helpen. Kan allebei. Het kan ook zo zijn dat zij niet zien dat er hulp nodig is. Nu is het de kunst als hulpvrager geduld te oefenen. Nooit denken dat de ander toch wel snapt dat je hulp nog hebt. Als ik zo te werk zou gaan zou ik van een kouwe kermis thuiskomen. Dan kan ik wachten tot ik een ons weeg. Het gevolg is dat ik teleur gesteld raak in deze persoon. Dat moet ik voorkomen omdat dit niet eerlijk is. De ander kan niet ruiken wat ik gedaan zou willen hebben. Stel dat ik graag zou willen dat iemand mijn planten in de tuin water geeft. Maar de ander biedt dit niet aan omdat hij of zij niet kan weten dat ik dat niet voor mekaar krijg. In dat geval kan ik lang wachten op hulp. Misschien heb ik het ook in mijn hoofd om een klusje op een bepaalde tijd gedaan te krijgen. Dat kan ik vergeten. Ik, als hulpvrager, moet geduldig wachten wanneer het voor de hulpverlener uitkomt. Ik vraag dan ook altijd wanneer het uitkomt of laat de dag en tijd in het midden omdat het eigenlijk niet aan een bepaalde tijd gebonden is. Nu of volgende week is ook goed. Ik leg tenslotte beslag op de kostbare tijd van een ander. Ik merk dat als ik het tijdstip aan de ander overlaat, alles goed komt. Het is natuurlijk heel vervelend om iets te moeten doen op een tijd die heel slecht uitkomt. Dat moet voorkomen worden. Waar ik ook voor oppas is om teveel taakjes aan een en dezelfde persoon te vragen. Als je de taakjes goed verdeeld, hoeft niemand er tegenop te kijken. In tegendeel, klusjes zijn in no-time geklaard. Mijn dankbaarheid is groot. Dat meen ik echt. Ik verwonder me steeds opnieuw over de behulpzaamheid van mensen. Soms heb ik gewoon geen woorden meer om mijn dankbaarheid uit te drukken. Ik probeer er iets tegenover te stellen. Misschien een klein kadootje of een taak waar ik wel goed in ben. Een gezellig zelf gekookt dinertje, een boeketje bloemen of een fles wijn. Maar dat hoeft niet altijd. Er moet wel een zekere balans zijn, niet alles moet van een kant komen. Dat is belangrijk.

Beste M,
Inderdaad, hulp vragen is een hele kunst.