Lieve Fiena,

Ik zie mezelf als een moderne, vooruitstrevende, zelfbewuste vrouw van 25 jaar. Ik studeer bijna af en heb al een uitdagende baan in het vooruitzicht op mijn stageplaats.

Ik heb één zwak. Ik wil graag romantisch ten huwelijk worden gevraagd door mijn vriend en de huwelijksdag moet een sprookje zijn. DE JURK vormt voor mij een hoogtepunt. Het feest moet een knaller worden, niet stijf maar dat iedereen juist uit zijn bol gaat.

Mijn vriend en mijn familie vinden dit een beetje getikt maar willen mij deze wens graag vervullen. Ik ben nog niet ten huwelijk gevraagd maar ik weet zeker dat dit er van komt.

Maar, waar ik mee zit is het volgende:

In mijn familie is iedereen gescheiden en in de familie van mijn vriend ook. Dus onze ouders zijn gescheiden en hebben alle vier een nieuwe partner. Die partners hebben ook weer kinderen. Ooms en tantes hebben ook al verschillende huwelijken achter de rug. In onze stad vormen onze families met al hun vertakkingen een grote groep. Iedereen kent iedereen wel ergens van. Is het niet van een onderlinge relatie dan is het wel van een langdurige of kortstondige verhouding met een ex-partner of stiefkind. De dochter van mijn stiefmoeder had ooit iets met de zoon van de beste vriend van mijn schoonvader. Mijn oom zou gaan samenwonen met het nichtje mijn stiefbroer. Het is zelfs zo dat de zus van mijn moeder eerst een relatie had met mijn stiefvader. Er leven ook nog diverse opa’s en oma’s die alle ellende van de scheidingen hebben meegemaakt. Zij zijn niet heel vergevingsgezind. Het is bijvoorbeeld zo dat de vader van mijn vader mijn moeder niet wil zien. Mijn opa houdt zijn mond echt niet. Dat kan gezellig worden. De broers en zussen van mijn moeder hebben mijn vader na de scheiding als een baksteen laten vallen. Als ik iemand tegen kom van de familie moet ik goed nadenken hoe de relatie nu is, in het verleden was en in de toekomst zal worden. Het ligt allemaal heel ingewikkeld. De tafelschikking voor het diner wordt een hele klus. Hoe houd ik ze allemaal uit elkaar? Dat is een onmogelijke taak. Ze mogen niet naast elkaar, niet tegenover elkaar, niet schuin tegenover elkaar zitten.

Het feest moet echt uitbundig worden, dat wil ik graag. Maar als iedereen zich terugtrekt in zijn of haar territorium., wordt het niks. Ik denk niet dat dit een probleem is waar ik alleen mee kamp, maar wat steeds vaker voorkomt.

Lieve I.

Tja, de kinderen van de vorige generatie hebben nu de last van de jaren 70. Alles moet kunnen. Vrijheid, blijheid was toen de leus. Nu zitten we nog steeds met de gebakken peren.

Ik zou zeggen: trek er een dikke streep onder. Bijvoorbeeld in de vorm van een gedicht dat jij en je vriend voorlezen vóór het feest begint. In dat gedicht komen alle oude verhoudingen en relaties aan bod. Alles wordt haarfijn uitgelegd op een ingehouden, niet kwetsende manier. Maar wel op een wijze dat iedereen, iedereen kan vergeven, alles kan relativeren. Laat goed uitkomen dat alles uit pure liefde is voortgekomen. De conclusie is dat iedereen toch al van iedereen familie is, of zou kunnen geweest zijn. Maar dat dit huwelijk de familieband officieel maakt. Mochten mensen zich daar niet goed bij voelen, kunnen ze vertrekken. Niets aan te doen. Als jullie geluk hebben volgt daarna de grote verbroedering en wordt jouw huwelijksfeest onvergetelijk.

Heel veel geluk en liefde,

Fiena