Beste Fiena,

Het is tulpentijd. Een van mijn absolute favorieten. Er staat een hele grote bos op mijn tafel. Niet een vaas maar vijf vazen vol. Ik kijk er met veel liefde naar. Ik heb ze niet zelf gekocht maar allemaal gekregen. Van mensen die weten dat ik van tulpen hou. Ik heb ooit geleerd dat tulpen maar een laagje water willen, geen hele vaas vol. Wel iedere dag aanvullen. Ik heb enkelbladige en dubbelbladige tulpen. Alle kleuren van de regenboog. Verder mijmer ik over het leven van de doorsnee tulp. Ze komen bolletje? Ze groeien voorspoedig. Als ze in de vaas belanden zijn ze in hun zogenaamde pubertijd. Ze groeien gewoon door in de vaas. Maar ze hebben nog niet helemaal hun volle schoonheid ontplooid. Na je dood nog doorgroeien, dat is vreemd. Alhoewel ik wel eens gehoord heb dat de nagels en haren van mensen ook nog even doorgroeien na hun verscheiden. Maar dat ziet niemand. De tulp daarentegen zie je groeien. Ze worden ook steeds mooier. Eerst lijken ze op spruitjes, zo helemaal in de knop. Als mensenbaby's geboren worden lijken ze ook op een spruitje. De gezichtjes moeten nog ontspruiten en hun vorm vinden. Tulpen vouwen hun blaadjes uit en bereiken na dagen hun volwassen, uitgegroeide vorm. Ze zijn op hun hoogtepunt qua schoonheid. Ze staan fier rechtop in de vaas tot het eind. Dat was vroeger anders. Op een gegeven moment maakten ze een buiging. Dat vond ik de allermooiste bloeivorm. Een stilleven waardig. Mensen laten ook hun ware gezicht zien, alles gaat hangen tegen wil en dank. Je kon tulpen weer even enigszins rechtop krijgen door met een stopnaald achter de bloem in de steel een gaatje te prikken. Heel wonderlijk. Mensen nemen een face-lift of prikjes met slim spul tot de natuur het weer overneemt. Tegenwoordig hangen de tulpen niet meer. Nee ze blijven als een oneindige erectie overeind. Tot het bittere eind. Zit in die bijgeleverde zakjes poeder soms een soort van tulpenviagra? Willen tulpen eeuwig jong blijven? Dat moet je als tulp en als mens niet willen. Iedere leeftijd heeft zijn charmes. De tulp heeft deze charme weggegeven. Op een gegeven moment moeten ze hun bloemblaadjes laten vallen alsof ze een masker laten vallen. Dat is schrikken.