Beste Fiena,

Ik dacht dat ik een goed idee had wat betreft mijn afscheid van het leven. Maar nee, iedereen, familie en vrienden, zijn er tegen. Kijk, een mooie dienst in een mooie kerk, is voor mij niet weggelegd. Dat zou wel heel hypocriet zijn. Ik ben niet gelovig. Een afscheid in een kerk hééft iets. Iedereen is stil, iedereen is wat in zichzelf gekeerd. Daarbij de geweldige sfeer, de priester op het altaar die zijn onveranderlijke dingen doet. Misschien lieve nabestaanden die mooie woorden van een papiertje lezen. Zo mooi!

Het alternatief is een bijeenkomst in het crematorium. Daar moet ik dus niet aan denken.

Is er misschien één architect die alle crematoria ontworpen heeft met het motto: Neutraal!!! Niets dus? In mijn optiek stralen ze allemaal kilte uit daar waar een kerk sfeer uitstraalt. Daarbij zijn de zalen in crematoria vaak te klein. De helft van de nabestaanden staat in de hal te kleumen. Hoort niets en ziet niets. Daarna kun je kiezen voor een koffietafel. Maar deze mag niet te lang duren. Dat gebeurt echt niet, iedereen wil daar zo snel mogelijk weg. Tenminste zo voel ik het.

Allebei de mogelijkheden voor afscheid nemen kampen met hetzelfde euvel, mensen die de overledene nooit gekend hebben, nemen het woord en vertellen allerlei onzin over de dode. In het ene geval een priester en in het andere geval de uitvaartbegeleider.

Ook al ben ik dan niet bij, dat wil ik allemaal niet.

Mijn wens is dat ik alleen naar het crematorium ga. Tijdens dit gebeuren ontmoeten mijn nabestaanden en vrienden elkaar in mijn huis, tussen mijn spulletjes in mijn sfeer. Daar is een koffietafel aangericht. Verse broodjes met heerlijk beleg en misschien een warm hapje (als het winter is). Daarbij vloeien wijn en bier rijkelijk. Een biertap is ook erg prettig. Ik zou graag zien dat ik herdacht wordt in mooie toespraken. Er mag een traantje vloeien maar liever niet te rijkelijk. Liever heb ik dat mooie en grappige herinneringen worden opgehaald. Tenslotte is mijn leven tot nu toe fantastisch geweest. Ik ben nog niet dood, dus er kunnen nog wel enge dingen voorvallen. Maar het grootste gedeelte was heel fijn. Dat heb ik alvast in de pocket! Ik vind dat je dat wel mag vieren. Het woord ‘vieren’ heeft verschillende betekenissen: feestelijk herdenken, eren en loslaten. Ik heb op dat moment het leven laten vieren (losgelaten) dat moet gevierd worden tijdens een feestelijke herdenking.

Iets mooiers kan ik niet bedenken.

Maar ja, mijn familie en vrienden zeggen dat ik dan egoïstisch bezig ben. Zij willen op een traditionele manier naar mijn lijk komen kijken (no way!) , in het crematorium wat zitten snuffen bij ‘mijn muziek’ en daarna een stuk vlaai eten.

Fiena, ben ik egoïstisch?

Beste P,

U wilt na uw dood nog steeds de regie houden, dan moeten uw nabestaanden wel meespelen.