Beste Fiena,

Lezen is mijn passie. Ik ben totaal verslingerd aan boeken. Vooral aan waar gebeurde verhalen, geschiedenisboeken en biografiën. Maar ook wetenschappelijke boeken kan ik verslinden, alles over het heelal, volkenkunde (speciaal over Chinezen) kan ik niet laten liggen. Heerlijk ontspannend vind ik psychologische thrillers. Ik ben lid van de bibliotheek en iedere drie weken heb ik tien boeken te leen. Als ik deze boeken thuis uitpak is het net alsof ik een cadeautje krijg. Ik bekijk ze een voor een en lees de inhoudsopgave. Daarna weet ik niet waar ik moet beginnen. Het liefst aan allemaal tegelijk. Meestal ben ik dan ook bezig aan twee of drie boeken tegelijk. Voor iedere stemming een ander boek.

Ik lees eigenlijk de hele dag door. Niet aan een stuk, ik moet tenslotte ook nog andere dingen doen. Ik beloon mezelf steeds als ik een klusje geklaard heb, bijvoorbeeld als ik heb opgeruimd en de bedden opgemaakt, mag ik een half uur lezen. Op die manier red ik het om te lezen én mijn werk te doen. Mijn twee kinderen zijn volwassen, de oudste leest en de jongste niet. Dus mijn missie is half geslaagd. Gelukkig lezen ze allebei kranten en houden het nieuws bij., ook de achtergronden van het nieuws. Dat is fantastisch, we hebben over alles en nog wat een mening en hebben altijd stof om een discussie over te hebben.

Maar het allermooiste van boeken lezen vind ik als ik me kan verplaatsen in de personages. Ik ben in een andere wereld. Als ik soms lees over wat mensen meemaakten in de eerste en tweede wereldoorlog, kan ik daar niet van slapen. Toen ik nog niet kon lezen, in een grijs verleden, wilde ik steeds verhaaltjes horen. Mijn ouders en andere familie zeurde ik constant aan hun hoofd om een verhaal te vertellen. Uit een boek of uit hun fantasie. Sommige mensen waren steengoed in het verzinnen. Ik kan me sommige verhaaltjes nog herinneren omdat ik hetzelfde verhaal steeds opnieuw wilde horen. Toen ik eindelijk zelf kon lezen verslond ik alle boeken in huis. Dat waren geen kinderboeken. Ik leerde zelfs gedichten van buiten (ook nog Duitse gedichten) omdat ik niets anders te lezen kon vinden. Later las ik Karl May en werd ik zelf Winnetoe. Mijn ouders waren ook lezers. We kregen pas tv toen ik vijftien jaar was. Maar we waren gelukkig geabonneerd op een Duitse leesmap. Daarin stonden wekelijks hoofdstukken van diverse romans. Mijn moeder vond deze romantische verhalen geweldig en ik ook. Zo leerde ik vanzelf Duits lezen.

Fiena, het is zo jammer dat er steeds minder gelezen wordt. Ik gun iedereen dat plezier. Maar hoe overtuig ik mensen?

Beste G,

Door ze te belonen, als ze een bladzijde lezen, mogen ze een half uur gamen.