Beste Fiena,
Iedereen gebruikt wel eens een smoesje of een leugentje om bestwil. Dat doe ik zelf ook. Vaak zelfs. Dat geef ik eerlijk toe. Maar als je de waarheid geweld aan doet, doe het dan goed! Doe het doordacht en speel goed toneel. Het moet wel aannemelijk zijn. Maak je er niet vanaf met een slap smoesje waarvan je op je tien vingers kunt natellen dat de ander meteen begrijpt dat het van A tot z gelogen is. Mijn ervaring is dat ik bijna iedere dag wel één leugenachtig iemand voor me heb. Ik heb dat meteen door omdat de leugentjes op zo’n enorm knullige manier gebracht worden. Misschien is dat soms omdat het je niet kan schelen of de ander je geloofd of niet. Wat de ander daarvan vindt, zal je worst wezen. Dat kan! Kijk als ik tegen een wildvreemde totebel, die me lastig valt aan de telefoon zeg dat ik gisteren nog op sterven na dood was, dat mijn man die week is weggelopen en dat mijn tienerzoon in de gevangenis is belandt, dan snapt de totebel ook wel dat mijn hoofd niet naar een factuur staat. Waarschijnlijk is de totebel helemaal op mijn hand en snapt ze de toestand helemaal. Dit is een beproefde tactiek. Ik overrompel mensen, maak dat ze geen weerwoord meer hebben, dat ze vreselijk medelijden met me krijgen. Vervolgens maak ik snel een eind aan het (telefoon)gesprek en zorg dat ik die persoon nooit (meer) ontmoet. Soms pak ik het op de ‘eerlijke; manier aan. Stel dat iemand zijn geleende geld terug wil. Ik zeg dan ‘eerlijk’ dat ik het vandaag nog écht overmaak. Ik heb dan weer minstens twee weken speling omdat degene je nog minstens een extra weekje geeft om me aan mijn woord te houden. Als deze persoon dan belt, neem ik natuurlijk niet op of gooi het op een fout van de bank. Ik maak me zelf onbereikbaar. Dat is ook een manier.
Ik kom ook wel in een lastig parket als iemand die ik eigenlijk niet zo ziet zitten, een afspraak voor een visite aan mij en mijn partner wil maken. Ik wil het zelf niet en mijn partner al helemaal niet. Zo’n vraag overvalt me op de meest onmogelijke momenten. Meestal kan ik iets mompelen van ‘ja,ja we moeten eens iets afspreken of druk, druk, druk’. Maar als de ander vasthoudend is en zijn agenda trekt, dan háng ik! Ik maak een afspraak terwijl mijn hersens al overuren maken om een goed smoesje te verzinnen. Het is wel eens voor gekomen dat mijn partner en ik bij het overgaan van de deurbel achter de bank doken. We deden alsof we niet thuis waren. Een béétje vreemd met de tv aan, de schemerlampjes aan. Wij zagen het stel door het raam kijken en we konden ze horen overleggen waar we toch zouden kunnen zijn. Wij lagen inmiddels in een deuk maar toch met een schuldig gevoel. Eigenlijk was het toch niet zo aardig van ons. Fiena, een goede leugen is nooit weg.
Beste B,
Vergis u niet. De meeste mensen hebben u gewoon dóór, net zo vaak als u de mensen doorziet. Maar zijn ze te fatsoenlijk om u met uw leugens te confronteren.