Dag Fiena,
In mijn leven hebben veel ideetjes het levenslicht gezien. Maar ook veel ingevingen die gedoemd waren te mislukken. Geregeld kreeg ik de geest en was er plotseling een idee geboren. Daar werd ik heel enthousiast van. Vaak liepen deze ingevingen op niets uit. Maar soms werd een idee een succes, vooral in mijn eigen ogen.
Ooit verzamelde ik knikkers, emmers vol. Ik beplakte bloempotten voor de tuin met knikkers. Ze vielen er gewoon vanaf. De lijm was niet goed en de knikkers waren te glad en te rond. Ze konden niet hechten. Dus probeerde ik het met een papje van sneldrogend kalkachtig spul. Dat bleef zitten, hoera. Ik had de ingeving mijn vrienden en familie om een zelfportret te vragen voor mijn verjaardag. De meesten deden mij dat plezier. Terwijl ze riepen ‘ik kan niet tekenen’. Gek genoeg leken ze allemaal, hun ziel zat er in. Alle vijftig kunstwerken in twee grote lijsten. Helemaal goed. Verder breide ik mijn hele familie met hun specifieke kenmerken, Sinterklaas en een kerstgroep. Bijna alleen met rechte lapjes Iets anders kan ik niet breien. Flink aan trekken en aan elkaar naaien. Niemand die het ziet. Een succes vond ik zelf. Ik maakte kleine herinneringskamertjes in een kistje voor vrienden en familie. Zoveel mogelijk in hun eigen interieur. Ook knutselde ik bijvoorbeeld onze schoenenzaak in het klein. Met zelf gevouwen schoendoosjes, leren tassen en jassen van een zeem. Van de winkel van mijn ouders zijn nooit foto’s gemaakt. Niemand kon geloven dat ik de interieurtjes gemaakt had omdat ik altijd zo onhandig was. Fiena, kun je als je oud bent nog handig worden?

Beste E,
Improviseren is ook een kunst en je krijgt er geen onvoldoende voor.