Beste Fiena,
Met verbazing kijk ik naar mijn eigen gedachten, Ik denk dat het dwangneurosen zijn. Ik ben me daar tot voor kort niet van bewust geweest. Een vriendin opende mij de ogen, onbewust van wat zij naar boven haalde in mijn brein. Ik vroeg haar of het getal van haar pinpas een mooi getal was. Zij keek mij vragend aan: wat is een mooi getal. Er bestaan geen mooie getallen. Ik keek vol verbazing terug. Als ik een getal zie, zie ik meteen of het een mooi of lelijk getal is. Iedereen doet dat toch? Mijn vriendin dacht van niet. Dat niemand dat deed. Daar keek ik van op. Ik doe dat al mijn hele leven. Ik deed daarop een onderzoek bij mijn vrienden en kennissen. Inderdaad niemand bedacht dat een getal mooi was of niet. Aan welke voorwaarden een mooi of lelijk getal moet voldoen, is niet in regels te vatten. Het is meer een gevoel van harmonie waaraan het getal moet voldoen om mooi gevonden te worden. Een voorbeeld: 2822 is mooi, 7387 is lelijk, 5549 is mooi omdat ik in 1949 geboren ben. 1540 is mooi. Vraag me niet waarom. Ik bedenk dus bij ieder getal dat ik onder mijn neus krijg of het mooi of lelijk is. Een rare gewoonte maar het stoort mij niet en ook niemand anders. Ik heb ook iets met voornamen. Ik bedenk altijd welke voornaam harmonieert bij de voornaam van broers en zussen. Bij de overlijdensadvertenties in de krant bedenk welke namen bij de ouders, broers en zussen passen en dan verplaats ik me in de smaak van de ouders. Bijna altijd zit er een stijl aan vast. Vind ik leuk om te zien. Als de namen van kinderen bijvoorbeeld zijn: Siem, Ben en Luuk zal een volgend kind niet Keihgliex zijn. Of als kinderen Alexander, Roderick en Eilza heten zal een volgend kind niet Kees heten. Tenminste dat denk ik. Op die manier bedenk ik namen voor niet bestaande kinderen. Verder moet bij mij in huis alles recht liggen. Ik heb geen schuine items. Schuin neergezette spullen hinderen mij. Ze irriteren mij. Dus ik heb de neiging om bij iemand anders thuis ook spullen recht neer te zetten. Soms kan ik me niet beheersen en zet ze stiekem gewoon recht neer. Staat veel beter, vind ik. Mijn huishouden is rommelig te noemen. Dat stoort me dan weer niet. Ik probeer soms mijn huis te zien door de ogen van een ander. Dan zie ik soms dat ik bepaalde spullen nodig moet opruimen. Zelf zie ik dat niet. Ik denk dat ik dwangneurosen heb. Fiena, is dat een ernstige afwijking?
Beste G,
Het zijn vooral overbodige nutteloze gedachten.