Beste Fiena,

Wat mij bezield is een compleet raadsel. Maar het is zo dat hoe ouder ik word, hoe meer tegenzin ik krijg om het huishouden te doen. Daarbij wordt het ‘huishouden’ steeds minder. Alleen mijn man en ik zijn nog over van ons drukke gezin met twee kinderen en een hond. De kinderen zijn het huis uit en de hond is dood. Mijn man en ik zijn kleiner gaan wonen in een appartement. Dus het huishouden stelt niet veel voor. Ik heb de huishoudelijke taken altijd vrijwel altijd voor mijn rekening genomen. Mijn man is onhandig en hij had een drukke baan. Dat was nooit een punt voor discussie. Ik deed het allemaal, koken, poetsen en alles regelen met een blij gemoed.

Tegenwoordig heb ik poetshulp en mijn man doet de boodschappen. Want aan boodschappen doen heb ik ook een grote hekel gekregen. Ik weet ook niet waarom. Er is een supermarkt bij ons om de hoek, waar echt alles te koop is. Dus een fluitje van een cent, zou je zeggen. Heel af en toe, als mijn man niet kan gaan, doe ik boodschappen. In een vloek en een zucht. Vooral in een vloek! Mijn dag is dan al verpest.

De afwas in de vaatwasser doen? Ik moet me daar echt toe dwingen. Het liefste gooi ik de vaat over het balkon. Bedden opmaken? Echt niet iedere dag. Het opruimen van spullen is een ramp. Ik smijt alles in de kasten die nu uitpuilen. Als ik een kastdeur open trek, komt de troep me al tegemoet. De kledingkast is een kluwen van opgefrommelde kleding. Wij moeten iedere dag eerst de kleding strijken voor we deze aantrekken. Bij ons geen keurige stapeltjes ondergoed, T-shirts of handdoeken. Er staat een grote mand met schone was en daar trekken we iets uit van onze gading. Mijn man is een gemakkelijke gast, hij vindt dit geen probleem.

Bij het wakker worden ’s morgens is mijn eerste gedachte: wat moet ik allemaal doen, vandaag. Dan word ik letterlijk al misselijk. Ik heb nergens zin in. Tenminste niet in dagelijkse klusjes. Wat mij uit bed krijgt is de gedachte aan koffie en de krant. Daar focus ik me dan op. Vervolgens lees ik gedurende anderhalf uur de krant. Niet dat daar zoveel in staat maar het houdt me van het doen van de was af en de rommel opruimen die het meest in het oog springt.

Ik zit vaak uren voor me uit te staren in gedachten verzonken. Te dagdromen, te niksen.

Begrijp me goed ik heb geen sombere gedachten behalve over het huishouden. Ik denk juist aan leuke, grappige dingen.

Beste Fiena, hoe maak ik hier een eind aan?

Beste P,

Dat niksen moet afgelopen zijn, ga alleen nog maar leuke dingen doen.