Beste Fiena,

In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik veel van mijn spullen weggegooid. Ik wilde opruimen. Diverse meubelstukken en andere kleingoed heeft die aanval niet overleefd. Dingen die ik gewoon hard nodig heb. Neem mijn bed. Een leuk oud blauw bed, zelf geverfd. Het matras was aan vervanging toe, maar het bed zelf eigenlijk niet. Toch heb ik de hele handel naar de kringloop laten brengen. Ook mijn bankstel staat er niet meer. Ik was er op uitgekeken en ook op alle spulletjes die een huis gezellig maken. Mijn verzameling hondenbeeldjes, mijn herinneringen aan mijn reisjes, mijn schilderijen, ze zijn voor altijd weg. Ik ben te keer ben gegaan en niets ontziend alles de deur uit gegooid. Ook mijn potten en pannen liggen bij het grof vuil. Dat zou helemaal geen punt zijn als ik in staat zou zijn om nieuwe dingen aan te schaffen. Dat is dus niet het geval. Ik heb geen geld, geen rooie duit. Geen buffer. Ik slaap tegenwoordig in het logeerbed. Ik slaap nu heel slecht. Dat komt mijn kwaliteit van leven niet ten goede. Ik ben moe, heel erg moe. Daarbij heb ik geen lekkere plofbank meer om mijn moede lichaam neer te vlijen om tv te kijken. Ik zit in een oud fauteuiltje van mijn moeder. Dat heb ik gehouden uit nostalgische overwegingen. Ik krijg er na een half uur al rugpijn van. Mijn huis ziet er uit alsof ik midden in de verhuizing zit. Ik ontvlucht zelfs mijn huis om ergens lekker te gaan zitten bij vrienden en familie. De gezelligheid bij mij is ver te zoeken. Ik heb spijt als haren op mijn hoofd. Misschien getuigden mijn spullen niet van een uitstekende smaak maar ze hoorden bij mij. Alles staan nu bij andere mensen. Mensen die ik niet ken. Mijn grote probleem is waar ik een bed en een bank vandaan haal. Ik sta op het punt om schulden te maken. Ik heb nog nooit schulden gehad ondanks dat ik het nooit breed had. Het is heel verleidelijk om mooie dingen aan te schaffen en deze jarenlang met een klein bedrag af te betalen. Ik wil ook wel eens iets nieuws. Iets dat van deze tijd is en heel modern. Mijn vriendinnen zullen niet weten wat ze zien en ik zal ze trots rondleiden in mijn nieuwe interieur. Ik zal voor ze koken en mijn nieuwe pannen en passant laten zien. Ze zullen denken dat ik een erfenis heb gekregen of een prijs heb gewonnen. Ik zeg niets. Alleen ikzelf zal weten van mijn schulden. Fiena, is dat een aanrader?

Beste G,
U kunt beter wakker liggen van een slecht matras dan van piekeren over uw schulden.