Beste Fiena,

Er hangt mij een medische poly-klinische ingreep in het ziekenhuis boven het hoofd. Ik heb inmiddels de datum per brief doorgekregen maar nog niet het tijdstip. Dat hoor ik pas de dag van tevoren. In de brief staat ook dat de afspraak verschoven kan worden vanwege een of andere reden. Dit maakt mij nog onzekerder dan ik al ben. Ik zweet namelijk peentjes voor deze ingreep. Eigenlijk voor alle handelingen die te maken hebben met eventuele pijnen of artsen in het algemeen. Ik voel me een slachtoffer op een pijnbank. Ik moet alles maar ondergaan wat iemand anders beslist. Artsen moeten weten wat ze doen. Het zijn ook maar mensen en een fout is snel gemaakt. Daarnaast slaap ik er niet van omdat de arts iets leven bedreigends kan vinden. Nachtmerries en hyperventileren ver storen mijn dromen. Ik ben al wekenlang óp van de zenuwen. Ik heb deze ingreep al twee keer ondergaan en dat viel allemaal reuze mee. Geen centje pijn. Aardige, kundige arts. Lieve assistentes die mij op mijn gemak probeerden te stellen. Een vriendin begeleidt me naar en van het ziekenhuis. Thuis ontvang ik van diverse kanten medeleven. Dat is wel zeker. Ik probeer me voor ogen te houden dat ik blij moet zijn dat het alleen maar dit kleine euvel betreft. Andere mensen krijgen echt zware ziektes voor hun kiezen. Ik moet niet zaniken en gewoon dankbaar zijn dat het niet iets ergs betreft. Alhoewel, het is zeer wel mogelijk dat er iets zit wat wel grote gevolgen heeft. Maar daar ga ik niet vanuit. De arts sluit het evenwel niet helemaal uit. Ik heb het gevoel dat ik in een kermisattractie zit die veel te hard en te snel gaat. Ik word al misselijk als ik er aan denk. Als je daar eenmaal in zit, kun je niet meer uitstappen. Je zult moeten blijven zitten te het einde. De vorige keer dat ik de ingreep ondergaan had, zei de arts. Als u die en die klachten krijgt, beging het hele circus opnieuw. Nu is dat dus zover. Fiena, hoe moet ik hiermee omgaan?

Beste B,
Ga leuke dingen doen voordat het misschien te laat is.