Beste Fiena,
Waar zijn toch de kinderen van vroeger gebleven? De stille, rustige, op de achtergrond spelende kinderen? De kinderen die met twee woorden spraken en met de armen over elkaar stil zaten te wachten tot hun ouders klaar waren met wat ze aan het doen waren. Ze hadden respect voor oudere mensen en ook voor hun ouders. Ze deden geen ruwe spelletjes in de huiskamer van opa en oma. Ze kregen een snoepje als ze geluk hadden en verder merkte niemand dat ze er waren. Ik ben nu 74 jaar en vader van drie dochters en grootvader van 8 kleinkinderen. Onze kinderen zijn goed opgevoed. Als ik ’s avonds thuis kwam lagen ze al in bed of ze waren een boekje aan het lezen of zoiets. In de weekenden kon ik uitrusten van mijn drukke werkweek. Soms maakten we een uitje. Altijd gezellig. Mijn vrouw had de wind er onder en ik ook. Als ze zich niet goed gedroegen, hoefde ik ze maar aan te kijken. Dan wisten ze genoeg.
Mijn kleinkinderen zijn heel anders. Ik ben gepensioneerd en dus hele dagen thuis. Mijn kinderen komen geregeld met de kleinkinderen op bezoek. Deden ze dat maar niet. Ik voel me niet meer veilig in mijn eigen huis. Overal ligt speelgoed. Ze springen op de bank, ze nemen mijn keuken in beslag omdat ze persé koekjes willen bakken. Als het even kan spreken ze mij aan met je en jij. Ze doen spelletjes op hun spelcomputers waar ik niets van begrijp. Ze spreken een taal die ik niet versta. Zo lijkt het wel. Als ik mijn dochters daar over aanspreek, wuiven ze mijn bezwaren weg. Och, pa dit is modern. Het is een andere tijd.
Ze kunnen hoog of laag springen. Ze mogen van mij niet in mijn werkplaats komen in de schuur. Gereedschap is duur. Mijn tuin is een paradijs. Ik werk daar hard in om hem zo mooi te krijgen. De kleinkinderen mogen daar echt niet in voetballen of stoeien. Het gras is binnen de kortste keren naar de Filistijnen. Die kinderen luisteren niet en doen het toch. Op zondag komen ze soms eten. Dat is helemaal een drama. De kleinkinderen hebben het hoogste woord. Ze hebben geen tafelmanieren. Schandalig. De ouders zeggen niets. De ouders grijpen sowieso niet in. Het lijkt wel of ze zelf hun opvoeding vergeten zijn!
Beste P,
Zo’n opvoeding zou ik ook het liefste vergeten.