Beste Fiena,
Mijn ouders zijn al geruime tijd geleden overleden. Mijn vader is al vele jaren dood en mijn moeder ongeveer vijftien jaar. Ik ben en voel me echt een wees. Gelukkig heb ik nog diverse broers en zussen, dus ik heb wel familie. Een familie die heel close is. Wij komen allemaal bij elkaar over de vloer. Verschillende van onze kinderen zijn ook nog goede vrienden en trekken veel met elkaar op. Er is allang geen ouderlijk huis meer waar we samen komen maar dat hebben we goed opgevangen en bij mijn twee zussen en twee broers is er om de beurt een familiebijeenkomst. Een keer per jaar organiseren we een reünie met alle neven en nichten erbij. Daar kijken we altijd erg naar uit.
Nu is het zo dat we een brief kregen van de gemeente dat we de grafrechten van het graf van onze ouders moesten verlengen of dat anders het graf geruimd werd. Dat wilden we allemaal niet. Wij associëren ‘ruimen’ met kippen of varkens, het is al erg genoeg als deze dieren geruimd moeten worden. ...Het stemt ons droevig dat onze ouders ‘geruimd’ zouden moeten worden. Dus we verlengden de grafrechten met tien jaar. Nu is het zo dat we geen mensen zijn die regelmatig het graf bezoeken. Dat is mede zo omdat we heel gerust waren over het mooie kunstzinnige graf van onze ouders. Het is een graf waar geen bloemen op horen, het is gewoon áf. De grafsteen is gemaakt door een kunstenaar. Het is een monumentje gemaakt van keramiek. Heel ingetogen, heel mooi.
Enkele weken geleden ging een schoonzusje toch eens kijken bij het graf. Ze kreeg de schrik van haar leven. Het monumentje lag in stukken en brokken op het graf. De handgemaakte koperen letters lagen verspreid en waren deels verdwenen. Heel pijnlijk om te zien.
Daarover kregen wij geen bericht van de gemeente!
Wij hebben besloten om het graf alsnog te laten ruimen omdat renovatie van het grafmonument niet mogelijk is. Het is onherstelbaar beschadigd. Ik vraag me af of het graf opzettelijk vernield werd of dat de tand des tijds de schuldige is. Dat laatste is heel aannemelijk omdat keramiek niet heel erg lang opgewassen is tegen weer en wind. Ik hou het maar bij de laatste mogelijkheid.
Dus nu is de beslissing gevallen, het graf van onze ouders is er eerstdaags niet meer. De resten die er nog over zijn komen in een massagraf heb ik me laten vertellen. Voor mijn gevoel zijn ze dan helemaal verdwenen van deze aarde. Er is geen plekje meer waar ik ze kan vinden. Niemand kan ze meer vinden.
Beste K,
Zolang ze in gedachten zijn, zolang leven ze.