Beste Fiena,
Kijk, er zijn van die dingen, die kunnen gewoon niet naar mijn idee. Het zijn principiële kwesties. Het stuit mij tegen de borst als ik het zie gebeuren. Mijn huis is mijn burcht en daar let ik goed op dat mijn principes niet met voeten worden getreden.
In mijn tuin zul je nooit van z’n leven plastic meubels zien. Het is bepaald niet zo dat ik zwem in het geld en me hardhouten meubels kan veroorloven. In de verste verte niet. Ik behelp me met tweede hansjes, gekregen van familie die wel aan de trend mee doen en design meubels aanschaffen en deze vervolgens bij slecht weer naar de schuur moeten sjouwen. Het kan ook zijn dat ze een gedeelte van de tuin moeten overdekken om hun dure meubels te beschermen. Ik geef toe dat ik niet heel gemakkelijk lig of zelfs zit in de tuin. Maar het is toevallig ook tegen mijn principes om buiten te eten of de krant te lezen. Daar heb ik mijn redenen voor. Vervelende insecten komen af op eten en dus is de kans groot dat je tegelijk met een hap spinazie ook een vlieg op eet. Dat wil ik niet. De krant lezen in de open lucht is ook niet te doen vanwege te veel wind of te hete zon.
Ik wil ook bijvoorbeeld absoluut niet hebben dat melk in glazen geschonken wordt. Wij hebben geen vaatwasser en hoe secuur je deze glazen ook afwast, er blijft een vettig laagje achter. Ik wordt furieus als ik het merk dat met mijn regels de hand wordt gelicht. Trouwens de afwas doe ik altijd zelf omdat ik er een strikte volgorde aangehouden dient te worden. Ik zie mensen een vork afwassen en daarna een glas en vervolgens een bord of zelfs een pan. Ik wordt gek als ik dat zie. Dus niet in mijn keuken! Daarentegen ben ik heel laks met de was. Het druist tegen mijn principes in om witte en gekleurde was apart te wassen. Dat heeft als gevolg dat mijn was altijd ‘grauw en grijs’ was volgens een tante. Dat was ontegenzeglijk waar. Dat wás zo. Maar tegenwoordig heb ik geen witte was meer. Mijn beddengoed en ondergoed heeft alle mogelijke kleuren behalve wit, lichtgeel, zachtrose of hemelsblauw. Wel zwart, bruin en donkerblauw. Ik draag altijd donkere kleuren (maakt slank). Dus geen centje pijn meer. Iets wat me ook tot razernij brengt is als mensen direct na de maaltijd de tafel afruimen en zelfs de vaatwasser vullen. Niets is zo gezellig als nog een stukje vlees of vis te pikken, een blaadje sla of een half aardappeltje op te peuzelen. Dat alles bij nog een glaasje wijn. Een goed gesprek is dan het kadootje. Niet mogelijk na heen en weer gerén naar de keuken, geredder en gekletter.
In mijn ogen is het een grove belediging als gasten vragen om de maggi!! Ik heb mijn stinkende best gedaan om een maaltijd op tafel te zetten met uitgebalanceerde smaken, een zuurtje, een zoetje, een bittertje en een frisje, deze smaakcompositie wil men dan besprenkelen met maggi. Het liefste wil ik dan in de grond zakken en hard en lang huilen.
Beste P,
Principes hebben, is een kant van het verhaal. Maar hoe kom je er van af?