Beste Fiena,

Langzamerhand wordt het een serieus probleem. Ik kan de kinderen van mijn zus niet uitstaan. Ze zijn zes en acht jaar oud. Het meisje is de oudste telg en ook de vervelendste. De jongen doet haar alles na. Ze zijn wild, gewoon ongeleide projectielen. Mijn man en ik hebben bewust geen kinderen. We hebben allebei een goede baan en ons huis en de inrichting daarvan is voor ons belangrijk. Daar hebben we veel geld in gestoken. Geregeld schaffen we een mooi stuk aan. Dat kan een meubelstuk zijn, design, of ook wel kunst. De kinderen van mijn zus kunnen er met hun tengels niet vanaf blijven. Daarbij vindt mijn zus het goed dat ze met koekjes, ijsjes of taart door het huis lopen. Hun plakkerige vingers overal aan afvegen en kruimels laten vallen op onze kostbare tapijten. Ze hebben totaal geen respect voor andermans spullen. Mijn zus dus ook niet. In haar huis is het een zooitje ongeregeld. Speelgoed ligt verspreid door het huis, de kinderen bouwen tenten in de huiskamer en deze blijven dagen staan. Ze mogen er zelfs in slapen. Als wij op visite komen, zijn daar niet alleen haar eigen twee kinderen maar ook nog altijd vriendjes. De chaos is dan compleet. We moeten altijd blijven eten. Daar staat mijn zus op. Volgens haar is dat zo 'gezellig'. Daar heb ik andere ideeën over. De tafel wordt niet fatsoenlijk gedekt met een net tafellaken maar de borden worden gewoon op het houten tafelblad gezet. Papieren servetten zijn normaal en de pannen staan op tafel. De kinderen hoeven hun bord niet leeg te eten. Trouwens de kinderen hebben het hoogste woord. Erg irritant. Na het eten 'mag' ik de kinderen in bad doen en naar bed brengen. Daar heb ik ronduit de pest aan. Na het voorlezen willen ze nog water drinken, plassen en nog een kusje. Ik ben dan bijna doorgedraaid en zou ze het liefst de nek omdraaien. Ik wil met mijn zus en haar man een ernstig gesprek voeren over de opvoeding van de kinderen. Ze zijn tenslotte familie en je wilt dat het goed met ze afloopt. Maar mijn man wil daar niet aan. Hij wil liever de vrede bewaren. Dat vind ik laf. Wij kunnen het echtpaar misschien de ogen openen. Dat zou goed zijn voor de toekomst van de kinderen en voor de onderlinge relatie met ons en hun gezin. Fiena, is dat een goed idee?

Beste P,
Als u dat doet heeft u gegarandeerd nooit meer last van ze.