Beste Fiena,

Waarschijnlijk ben ik heel saai. Dat wil ik helemaal niet maar ik vrees dat dit de werkelijkheid is. Ik beleef helemaal niets. Er gaan weken voorbij dat ik niets te melden heb. Mijn vrienden en vriendinnen, hebben altijd van alles meegemaakt. Ik maak niets mee wat het vertellen waard is. Alle dagen zijn hetzelfde. Ik word wakker, sta op, verzorg mezelf, ga ontbijten en daarna naar mijn werk. Ik heb geen interessant werk, gewoon een administratieve baan. Daar gebeurt niets opzienbarends. Mijn collega’s zijn geen mensen waar ik over kan vertellen. Ik weet eigenlijk niets van ze.

Mijn partner is ook niet spraakmakend. Een lieve, rustige man die veel tijd in de garage doorbrengt om te klussen aan zijn auto. Ik weet niet wat hij daar precies doet. Het is een man van weinig woorden. Hij heeft ook niets te vertellen. De avonden breng ik door voor de tv. Met mijn man of zonder mijn man. Dat maakt voor mij weinig tot geen verschil. We praten niet samen. We hebben ook geen ruzie, geen affaires, geen foute gewoonten en geen geheimen. Hij is een open boek voor mij maar geen boek dat ik nog eens wil lezen. We hebben weinig vrienden. Soms komen de buren op bezoek. Een keer per maand komt een bevriend stel een kaartje leggen.

Op vakantie gaan we altijd naar Spanje. Naar dezelfde camping. Wij vinden het prettig omdat de eigenaars Nederlands zijn. Ieder jaar verloopt de vakantie hetzelfde, geen verrassingen en geen avonturen voor ons. Ik merk dat ik me verveel. Ik fantaseer tegenwoordig over een ander leven, een nieuwe relatie of een uitdaging in mijn werk. Hoe mijn nieuwe leven er uit ziet, daar kan ik me eigenlijk geen voorstelling van maken.

Beste Fiena, hoe maak ik mijn leven spannend?

Beste P,

Ben eens stout!