Fiena

Beste Fiena, mijn naam is C.G. en ik ben 23 jaar. Er moet me gewoon iets van het hart. Ik wil dat mensen weten wat ik heb meegemaakt anno 2004. Ik ben op een slavenschip geweest, echt waar.

In deze vakantie heb ik een tijdelijk baantje nodig om mijn opleiding te financieren. Overal gezocht en het bleek nogal moeilijk om iets te vinden. Maar, hoera, ik dacht het helemaal gevonden te hebben. Op een cruiseschip dat op de Rijn vaart. Je moet natuurlijk intern, dat is minder, maar het zij zo, daarbij 6 dagen werken en maar één dag vrij. Verdiensten bijna 1000 euro per maand. Ik werd aangenomen. Ik heb veel ervaring en ook een opleiding in de horeca en verder heb ik vele baantjes gehad in de loop der jaren.

Op zondagavond moest ik op de boot zijn. Ik had nog 13 collega’s. We werkten om de beurt in de bediening, schoonmaken en in de keuken.

Maar vooral schoonmaken. Dat moest in een moordend tempo gebeuren. Je kreeg zo weinig tijd dat je steeds je vrije tijd moest opofferen om op tijd klaar te zijn. Dat schoonmaken bestond uit het poetsen van de hutten en toiletten, veel toiletten. Op het schip vierden vooral oudere mensen vakantie. Dus de prullenbakken lagen vol gebruikte Tena-ladies met bijbehorende luchten. Ook aan de toiletten kon je goed zien dat de oudjes niet zo goed konden richten.

Om 12 uur had je pauze om te eten en dan was je enkele uren vrij. Maar dan was iedereen al zo uitgeput dat je blij was dat je wat kon slapen. Meestal hadden we het werk niet af en moesten we doorwerken. Om vier uur begon de volgende dienst. Weer poetsen of werken in de bediening of in de keuken. Weer in een tempo dat niet bij te houden was. Om ongeveer half 10 was je klaar en mocht je van boord. Dat wilde ik een keer doen maar ik stond te trillen op mijn benen. Mijn lichaam liet me in de steek. Dat was een hele rare ervaring. Ik kon niet meer op mijn benen staan.

Daarbij kwam ook nog dat het eten niet goed was. Ik ben vegetariër, maar tot mijn afgrijzen aten we iedere dag sla met friet of gebakken aardappelen en frikadellen of kroketten.

Maar dat zou nog allemaal te doen geweest zijn als de sfeer goed was. Maar er heerste ook nog een sfeer van verraad en achterbaksheid onder de collega’s. Flink aangewakkerd door de kapitein en de purser. Je moest alles melden bij de purser. Dat deden mijn collega’s dan ook als schapen. Zij verraadden elkaar onderling. Ook zeiden ze dingen tegen elkaar extra hard, zodat de purser het hoorde. Zo van: “Wát ben je nu nog niet klaar?’ De purser was er dan als de kippen bij en schold ons uit voor alles wat lelijk was omdat we volgens hem niet goed schoonmaakten.

De gasten hadden wel een leuke vakantie met prima eten en leuke uitstapjes in oude stadjes waar we aanlegden. Dus een Rijnreisje op een cruiseschip zal ik zeker niet afraden.

Fiena, ik heb gedaan wat ik niet gauw doe: ik heb opgegeven. Ik heb een week uitgewerkt en toen heb ik alles erbij neergegooid. Dat is niks voor mij. Maar dit was echt te gortig. Ik was op een slavenschip terecht gekomen. Ik hoop dat het op andere schepen anders aan toe gaat. Ik ken natuurlijk maar dat ene schip en die ene kapitein en die ene purser. Ik ga dit melden bij het arbeidsbureau. Ik kan het niet laten. Is dat verkeerd van mij?

Beste C. Als dit inderdaad zo schandalig was als jij beschrijft, moet je dit melden. Zo zie je dat er ook in Nederland nog mensen uitgebuit worden. Goed van jou dat je dat niet laat gebeuren. Pas verder op jezelf en een beetje op anderen die dat niet zo goed kunnen.

Veel succes, Fiena