Beste Fiena,,

Het had allemaal zo mooi kunnen zijn. Nu is het de grootste teleurstelling van mijn leven. Maar ik begin vooraan. Mijn man en ik hebben drie dochters. Allemaal in de huwbare leeftijd. De oudste woont samen en is niet van plan ooit te trouwen. Daar heb ik me al bij neergelegd. De tweede dochter en haar vriend hebben een samenlevingscontract. Ze hebben twee kinderen. Dat vind ik dus niks, een samenlevingscontract. Mijn kleinkinderen zijn gewoon buitenechtelijk. Zo zie ik dat. Ik had dus mijn hoop gevestigd op onze jongste te meer omdat zij altijd gezegd heeft dat ze een sprookjeshuwelijk wil. Wat hebben we samen vaak gefantaseerd over de grote dag. We keken in bladen en zochten de japon al uit. Zij was toen pas een tiener en ze wist al precies wat ze wilde.

Lieve Fiena, hier draait het om, het huwelijk! De grote dag waar ik al die jaren over heb gedroomd. Mijn dochter die als een echte prinses door de kerk schrijdt aan de arm van haar vader die haar weggeeft. Het zou ook een beetje mijn dag zijn want ik ben tenslotte de bruidsmoeder. Een belangrijke rol in het geheel. Zou je denken. Niets van dit alles. Ik had gehoopt samen met mijn dochter de bruidsjapon uit te zoeken. Maar nee, dat doet ze met twee van haar beste vriendinnen. Ik hou mijn hart vast. Misschien hebben die vriendinnen helemaal geen goede smaak. Misschien loopt mijn dochter die dag helemaal voor gek. De gastenlijst stelt ze samen met haar vriend. De locatie heeft ze ook al uitgezocht, een kasteeltje in het midden van het land. Het zal wel mooi zijn, alleen ik heb het nog niet gezien. Trouwen doen ze in Utrecht, waar ze wonen. Ook voor de kerk. Bij deze beslissingen ben ik helemaal niet betrokken. Mijn twee kleinkinderen worden bruidsmeisje en bruidsjonker. Wat ze dragen blijft een geheim tussen haar zus en haar. Dat is toch niet leuk? De invulling van de dag staat ook al vast. Het diner is al helemaal voor mekaar. Ik hoop dat ze rekening heeft gehouden met de zwakke maag van haar vader. ‘s Avonds willen ze een groot feest geven. Zij nodigen alle vrienden en collega’s uit en de naaste familie. Dus opa’s, oma’s, ooms en tantes. Maar geen neven en nichten. Hoe moet ik dat de familie uitleggen. Daar komt moord en doodslag van. Dat is onvergefelijk. We zijn een hele hechte familie. Niet eens zo’n grote familie. Maar de kant van mijn schoonzoon is heel uitgebreid. Hij heeft heel veel ooms en tantes. Vandaar dat ze op deze manier uitnodigen.

Ik heb al veel moeten huilen. Mijn man vind het maar onzin. Hij denkt dat het een mooie dag wordt. Wat weet een man daar nu van? Ik weet zeker dat ik me heel ongelukkig ga voelen. Ik heb met mijn dochter daar over gepraat maar zij is zo eigenzinnig als een ezel. Zó gaat het en niet anders. Hoe moet dat nu, Fiena?

Beste G,

Heeft u er al aan gedacht om de hele bruiloft te betalen? Misschien dat u dan een woordje mee mag spreken.