Beste Fiena,

Ik was laatst op een verjaardag van een vriendin en we kwamen te spreken over gewoonten en tradities in onze gezinnen van herkomst. Iedereen had wel iets te vertellen. Vele herinneringen kwamen boven. Leuke en ook minder leuke. Wat opviel was dat de jongere generatie niet zoveel tradities kon opnoemen. Zouden gezinnen tegenwoordig weinig of geen tradities in ere houden? Of moet je ouder zijn om deze te kunnen overzien. Als je jong bent is het allemaal misschien nog gewoon en herken je deze kleine gewoonten niet als tradities.

Enkele vrienden en vriendinnen zijn van boerenafkomst en daar werd vroeger iedere dag samen de rozenkrans of zelfs het rozenhoedje gebeden. (Het rozenhoedje is drie keer de rozenkrans rond). Die moeder zei dan altijd: ‘Eten, bidden, pissen en naar bed!’ Een ander vertelde dat haar vader eigenhandig iedere morgen een glas verse sinaasappelsap maakte voor zijn vrouw. Ellen vertelde van haar moeder die haar vader nog altijd iedere dag scheert. Met het elektrisch scheerapparaat, in bed. Hun hele huwelijksleven houden ze dat al vol. Vriendin Nelly herinnert zich dat als het gesneeuwd had, alle tapijten in de sneeuw gelegd werden. De sneeuw trok alle vlekken en ongerechtigheden eruit. Nelly doet dit zelf ook nog steeds. Meerdere stemmen gingen op in herkenning dat onder het zondagse diner G.J.B. Hilterman de ‘Toestand in de Wereld’ onder de loep nam. Het hele gezin moest muisstil zijn. Bij Joke thuis werd door de vier meisjes iedere dag het hele huis gepoetst. Als het niet goed genoeg gebeurd was, volgde een pak slaag. Een vertrouwd gezicht was ook moeder die sokken zat te stoppen. Hoogtepunt van de week vormde het hoorspel over Paul Vlaanderen en zijn Ina. Licht uit, kaarsjes aan en samen griezelen. De vader die iedere dag als eerste opstond en cacao (met vellen) maakte voor de vier kinderen. Daarin sopten ze dan wittebrood. Gerard herinnert zich dat in het weekend de etenstijden niet vaststonden , maar iedereen at als hij of zij zin had. De zondagse gang naar de kerk en vader die aansluitend een biertje ging drinken in de kroeg. Vaste prik was vaak: zelfgemaakte frites op vrijdag. Op zaterdag allemaal om de beurt of met twee tegelijk in de badkuip. In één gezin werden verjaardagen nooit gevierd. Soms dacht er iemand en aan en zei dan ‘je bent jarig vandaag.’ Dat was het! Dat zou je nu toch je kind niet meer aan kunnen doen? In een ander gezin werd de verjaardag gevierd met zelfgebakken appeltaart en een glas ranja.

Ik zou wel graag eens horen welke herinneringen de jeugd van nu heeft aan het gezinsleven. Is dat een verhaal van grote cadeau’s en verre vakanties? Van shoppen en merkkleding? Van een skooter met zestien en een auto met achttien jaar? Ik hoop dat er ook wat typische herinneringen zullen zijn die zo heel erg bij het gezin horen. Die weer het gevoel, de reuk, de sfeer oproepen die bij de herinnering hoort. Kleine dingen die nooit vergeten worden.

Beste M.

Een goede vraag. Over een jaar of twintig, dertig zullen we het weten.

Groeten van Fiena