Beste Fiena,

Begrijp me goed Fiena, ik ben heel blij met mijn kinderen. Ze zijn inmiddels volwassen mensen, twee en twintig. vijf en twintig en negen en twintig jaar. Maar ze zijn niet geworden wat ik gehoopt en verwacht had. Ze blinken eigenlijk nergens in uit. Het lijkt me zo enorm leuk om beroemde kinderen te hebben. Kinderen die geregeld in het nieuws zijn, op de radio en tv. Waar mensen tegenop kijken om hun kunnen of uiterlijk. Het doet er niet toe waarom ze beroemd zijn, als ze maar beroemd zijn. Het leukste is natuurlijk als een kind iets heel goed kan. Bijvoorbeeld pianospelen of acteren of iets in de politiek. Een kind dat van zich laat spreken, een bijzonder iemand.

Fiena, als ik u vertel dat ik er als moeder alles aan gedaan heb om alle talenten te ontwikkelen. Mijn dochters hebben op ballet gezeten, op turnen, op zwemmen op hockey op pianoles op gitaarles. Ze hebben een cursus voor mannequin gevolgd. Ik heb ze ingeschreven bij diverse modellenbureau’s. Mijn zoon stond al als baby ingeschreven bij modellenbureau’s. Hij was een uitzonderlijk mooie baby. Al zeg ik het zelf. Hij heeft tekenles gehad van een bekende kunstschilder en hij heeft extra zwemlessen gehad.

Het mocht allemaal niet baten. Ze deden gewoon te weinig hun best. Als het mogelijk was, gingen ze gewoon niet naar de lessen. De dure lessen werden niet gewaardeerd. Ik wilde alleen maar het beste voor hun.

Nu heb ik drie doorsnee-kinderen! Lieve kinderen, prima kinderen maar niet dat speciale waardoor een moeder trots kan zijn. Ik stel me voor dat ik in een schouwburg zit en mijn kind treedt op. Hoe trots kun je zijn? Ik zou uit mijn voegen barsten. Het applaus, de aandacht in de pers.... mijn kind, een idool!

Ik ben bang dat mijn kinderen hun kwaliteiten weggegooid hebben. Zij zeggen dat ze gelukkig en tevreden zijn met hun leven. Ik geloof dat niet. In hun achterhoofd moeten zij toch ook wéten zijn dat er meer in had gezeten. Mijn oudste dochter is getrouwd met een jurist en zij zelf is ook jurist. Ze hebben twee kinderen. Lijkt me een beetje saai.

Mijn tweede dochter heeft een baan waarbij ze veel moet reizen. Ik krijg mailtjes van haar van de meest exotische plekken. Ik weet niet precies wat ze daar doet, ik geloof uitzoeken of het goede vakantielocaties zijn of zoiets. Het resultaat van al dat gereis is dat zij single is. Dat wil ze zo, zegt ze. Dat moet je maar geloven. Ze is al vijf en twintig jaar en heeft dus geen vriend. Mijn zoon studeert, hij heeft al een studie af en volgt nu een tweede studie. Nou ja, je kunt maar één beroep hebben. Hij is student maar of hij een interessant studentenleven heeft dat bruist? Ik zet er mijn vraagtekens bij.

Ik ben dus eigenlijk een beetje teleurgesteld in het leven. Ik heb mijn leven helemaal aan mijn kinderen opgedragen. Ik heb alles voor ze gedaan. Ik had meer terug verwacht. Lieve Fiena, is dit terecht?

Beste L,

Het zou voor uw kinderen een stuk gemakkelijker zijn geweest als zij een beroemde moeder hadden gehad. Een goede kruiwagen in die wereld is van essentieel belang.