Beste Fiena,

Dit heb ik nog nooit tegen iemand gezegd. Ook niet tegen mijn echtgenoot. Ik heb het spelletje mee gespeeld voor de lieve vrede. Ik durfde niet voor mijn mening uit te komen. 

Om maar met de deur in huis te vallen: ik ben een hater van sport op tv. Zo, nu staat het zwart op wit. Ik vind sport totaal oninteressant. Vooral het geleuter er omheen hangt mij de keel uit. Kan me niet schelen dat we niet meer met het bord op schoot op zondag voor de tv sport kunnen kijken met de hele familie. Ja, Ik zit daar noodgedwongen omdat mijn echtgenoot daar prijs op stelt. Ik zou maar wát graag iets heel anders willen doen. Als het nou om dat ene sportprogramma zou gaan, alla. Maar nee, van tevoren moet er zwaar gediscussieerd worden over de kansen en de opstelling. Na de wedstrijden is het nog lang niet klaar. Iedere move en iedere bal moet uit en te na bekeken worden. Hoe keek de een en trapte de ander? Hoe had het moeten zijn en vooral wie is draagt schuld aan een bal die onverhoopt de lat raakte.

Mijn man is een ware sportfanaat. Als hij niet naar voetbal kijkt dan wel naar skiën, of wielrennen of boksen. Alles is goed en ik maar mee kijken.

Kijk, als iemand wil sporten, prima, moet ie zelf weten. Maar moeten daar hele volksstammen naar kijken? Ik voel daar totaal geen behoefte toe. Deze volksrazernij doet mij denken aan: ‘brood en spelen’, en het volk is tevreden. Een rondje fietsen of achter een bal aanrennen, kost in principe niets. Maar de sportfanaten hebben besloten dat goede sporters ook miljonairs moeten worden. Van vandaag op morgen. Sommige mensen worden er rijk van en anderen kost het een vermogen om een wedstrijd bij te wonen. 

Het volk raakt enthousiast als iemand harder dan een ander gerend heeft. Mag van mij. Moeten mensen ook depressief, helemaal van slag raken als hun club verloren heeft? Ik heb het meegemaakt. We zouden er samen met enkele andere gezinnen een leuk feest van maken. Ik speelde het spelletje tegen heug en meug mee. Oranje ballonnen, slingers en petjes op en voor de tv. Verloren! Het feestje vond een rap einde. De mannen moesten bijkomen van de schok, liefst alleen, lopend door een in rouw gedompelde stad. Ze waren niet meer aanspreekbaar. De teleurstelling vrat. Kijk, dat gaat me te ver. Het is jammer en niet meer dan dat. Nee, de echte mannen zijn er totaal stuk van. Waren ze in andere zaken ook maar zo gevoelig. 

Beste P,

Koop een tweede tv.