Beste Fiena,
Mijn naam is J. Ik wil graag je raad omdat ik een probleem heb in mijn gezin. Mijn man en ik zijn achttien jaar getrouwd en we hebben een zoon van zestien jaar. Mijn man is heel conservatief. Dat wil zeggen dat hij alles wil houden zoals het is. Niets mag veranderen. Op het vlak van kleding en uitzien en ook in huis moet alles bij het oude blijven. Wij hebben bijvoorbeeld nog steeds dezelfde meubels als toen we trouwden. We wonen nog steeds in hetzelfde huis. Ik mag zelfs de meubels niet verzetten. Hij raakt dan helemaal uit zijn gewone doen. Ik kan bijna zeggen dat hij daar depressief van wordt. Hij ziet er zelf niet uit en ik inmiddels ook niet. Hij wil dat ik het kapsel van twintig jaar geleden houd, een paardenstaart notabene! Dat wil ik helemaal niet. Mijn kleur haren is in de loop van de jaren veranderd in grijsachtig blond. Dat ziet hij dan weer niet. Het liefste zou ik mijn haren afknippen en een modern kapsel nemen. Als ik dat zou doen, zou het huis te klein zijn. Zelf heeft hij zijn haren vrij lang. Vroeger zat er krul in, nu veel minder en hij heeft ook minder haar gekregen. Eigenlijk beduidend minder haar. Dus het ziet er gewoon niet uit. Net een belegen hippie. Zijn bril is volledig uit de tijd. Ik weet niet waar hij zijn brillen vandaan haalt. Maar hij presteert het om steeds met een nieuwe dezelfde grote, donkere hoornen bril thuis te komen. Zijn kleding is standaard zwart. Misschien soms een donkerblauwe broek of een grijze trui. Maar dan houdt het ook echt op. Als ik hem op dit gedrag aanspreek zegt hij alleen maar: ‘Daar ben ik nu eenmaal aan gewend.’
Onze zoon daarentegen is een heel ander verhaal. Hij zet zich de laatste tijd erg af tegen zijn vader. Hij gaat er steeds vreemder uitzien. Hij draagt gekke, kleurige kleren. Doet rare petjes en sjaals op en om. Verft iedere dag zijn schoenen in een andere kleur. Knipt en scheert zijn haren in patronen en kleurt deze in opzichtige tinten. Hij gebruikt zelfs mijn mascara om zijn ogen groter te laten lijken. Niets is hem te dol.
Ik zit dus tussen twee vuren. Vader en zoon maken elkaar het leven zuur. Ze vinden elkaar belachelijk en wijken geen millimeter van hun overtuiging. Elke dag zijn er hevige discussies over hoe iemand de deur uitgaat. Ze schamen zich gewoon voor elkaar.
Samen naar het voetballen of naar de film is er niet meer bij. Ze weigeren in het openbaar met elkaar te verschijnen. Dat is toch jammer?
Verder heb ik geen klagen over mijn ‘mannen’. Ze werken of studeren hard en zijn goed te hebben in huis. Ik kan er ook niet zo mee zitten hoe ze er uit zien. Ik vind de smaak van mijn zoon zelfs wel grappig. Stiekem denk ik dat het gedrag van mijn zoon vanzelf wel overgaat. Maar ja, als ik naar zijn vader kijk...
Beste Fiena, hoe krijg ik mijn mannen zover dat ze er allebei acceptabel uitzien?
Lieve J.
De enige met een probleem bent u zelf. U ziet er niet uit zoals u wel zou willen!