Beste Fiena,

Mijn man weet het altijd goed te brengen. Hij ‘verrast’ mij en daardoor doet hij helemaal zijn zin. Hij komt bijvoorbeeld thuis en dan heeft hij een vakantie naar Istanboel geboekt. Hij dénkt dat ik altijd graag naar Istanboel gewild heb. Hoe hij op dat idee komt is een raadsel. Het kan ook zo zijn dat hij een etentje heeft afgesproken met zijn ouders. De datum, het restaurant is al allemaal geregeld. Zijn verweer is dan: ‘Je vind het toch ook leuk?’ Dat kan wel zijn, maar ik wil mee beslissen. Ik weet niet of ik die dag wel vrij kan maken. Ik weet ook niet of ik die en die dag wel zin heb om met zijn baas en vrouw naar de opera te gaan. Ik wil meer zelf beslissen. Ik hou niet van verrassingen

Mijn kinderen claimen mij ook te pas en te onpas. O, mama wil wel haar heerlijk zuur vlees maken voor de verjaardag van hun goede vriendin. Mama houdt er van om voor vijftig mensen zuur vlees te maken. Ja, dat is zo, maar wel op een tijdstip waarop ik dat wil... Niet iets van: morgen is het feest dan moet het klaar zijn.

Toen mijn kinderen klein waren gaven ze mij al ongevraagd op om mee te gaan met het klassenuitje naar de dierentuin. Ik wilde dat helemaal niet. Ik hou niet van dierentuinen. De kinderen dachten dat ik het gezellig zou vinden. Op zo’n dag zag ik alleen maar vreemde kinderen en niet mijn eigen kinderen. Wat heb ik daar nou aan?

Ik ben niet zo’n snelle beslisser. ik wil ergens grondig over nadenken voor ik ‘ja’ of ‘nee’ zeg. daar krijg ik nooit de tijd voor in ons gezin. Het zijn allemaal van die snelle. Ze weten meteen wat ze willen. ik niet. Ik moet er een nachtje over slapen. Maar dan ben ik al te laat. De vakantiebestemming is al beslist, het menu staat al vast, de verjaardag wordt in een kroeg gevierd, mijn man heeft al ‘ja’ gezegd om prins te worden met vastelaovend, onze zoon gaat op wereldreis, mijn dochter van zestien neemt een piercing (papa vindt het goed!) en ga zo maar door.

In dezelfde categorie vallen sommige officiële brieven. Ze voelen als dreigbrieven. Ik kreeg laatst van mijn tandarts een telefoontje dat ik een afspraak moést maken, ‘want anders liep het in de praktijk ook helemaal niet’. Daarna kreeg ik ook nog een brief, dat als ik niet binnen veertien dagen een afspraak zou maken, ik uit hun bestand geschrapt werd!

Ik kreeg in deze donkere dagen een brief van de gemeente. Het graf van mijn ouders zou met ‘onmiddellijke ingang geruimd worden’ als ik niet heel snel 600 euro betaalde. Ik heb nooit eerder een brief hierover ontvangen. Het voelde als een klap in mijn gezicht. Kan het misschien iets gevoeliger?

Fiena, hoe pak ik dit probleem aan dat steeds op mijn pad komt?

Beste L,

Bedenk zelf eens plannen en ben anderen vóór.

Fiena