Beste Fiena,
Je kunt de tijd natuurlijk niet terug draaien maar sommige dingen waren vroeger veel spannender. Ik ben vader van twee kinderen van 35 en 37 jaar. Onze kinderen waren zeer gewenst en wij wisten van tevoren niet of het een meisje of een jongen zou worden. Ik kan me nog heel goed de spanning daarover herinneren. We maakten plannen voor allebei de mogelijkheden. We maakten een babykamertje dat geschikt was voor een meisje en een jongen. We hadden twee namen paraat. Ik stelde me hele scenario’s voor als het een jongen dan wel een meisje zou zijn. Het bleef spannend tot het verlossende moment van de geboorte. Tegenwoordig weten de meeste ouders welk geslacht hun kind heeft, lang voor de geboorte. Ze weten zelfs hoe het kind er uit ziet via een echo. Het is geen verrassing dat het kind op papa of oma lijkt of de neus van opa heeft. Zelfs de dag en uur van geboorte weten de ouders al. Toegegeven het is heel praktisch. Maar een stuk minder spannend.
Dat is ook het geval met familieleden op verre vakanties. Ze worden niet vol spanning op Schiphol opgewacht door familie die álles willen weten. Ze weten al alles door middel van doorgestuurde filmpjes, foto’s en verhalen via de mobiele telefoon.
Als je nieuwe mensen leert kennen, kom je niet stukje bij beetje dingen van ze te weten. Nee, je kijkt op hyves en weet meteen alle inns en outs in hun leven. Van hun zware jeugd, roerige studentenleven, loopbaan (als die er tenminste is), hun mislukte huwelijk(en), hun lastige kinderen en hun financiële situatie. In één oogopslag weet je alles. Er zijn geen lange avonden vol intieme gesprekken nodig. De ander weet trouwens ook alles over jou. Dus het is eigenlijk helemaal niet nodig om bij elkaar op bezoek te gaan of samen ergens af te spreken voor een goed gesprek. Je hoeft elkaar helemaal niet te ontmoeten behalve op internet. Daar ‘ontmoet’ je iemand wanneer het je uitkomt. Midden in de nacht of op een saaie zondagmiddag. Je hebt helemaal geen last van elkaar. Nog sterker, je kunt zelfs verliefd worden op elkaar zonder de ander ooit in levende lijve ontmoet te hebben. Je hebt de ander nog nooit in de echte ogen gekeken, van dichtbij gezien of geroken. Dat is niet meer nodig. Ik heb ooit een science fictionboek gelezen waarbij de drastisch uitgedunde wereldbevolking ieder voor zich volkomen geïsoleerd van de anderen leefde. Ze hadden alles onder handbereik in hun huis. Hoefden hun huis niet meer uit en hielden contact via ‘internet’ dat nog helemaal niet bestond toen het boek geschreven werd. Ik weet niet meer hoe dat afliep.
Beste P,
Lichamelijk contact is op een bepaald moment noodzakelijk om uitsterven van het menselijk ras te voorkomen. Maar dat is ook al geen verrassing.