Beste Fiena,

Wij groeien alweer uit ons huis! Mijn man en ik, allebei midden-veertigers, en onze kinderen, beginnen allebei te puberen, zijn verzamelaars. Wij bewaren graag dingen. Herinneringen aan van alles en nog was. Wij raken snel gehecht aan spullen. Daar willen we dan nooit meer van scheiden. Drie jaar geleden zijn we in ons huidige huis gaan wonen. Niet omdat ons huis te klein was maar omdat we te veel spullen hadden. Nu dreigt hetzelfde te gebeuren. Ons huis is propvol. We zijn fervente lezers en onze boekenkasten breiden zich uit tot het hele trappenhuis, de gang, de huiskamer en de slaapkamers. Boeken doe je toch niet weg?

Onze jongste zoon neemt altijd van overal waar we komen, stenen mee. Dat is een grote, zware verzameling geworden. Hij houdt nauwkeurig bij waar en wanneer hij de stenen gevonden heeft. Ons huis dreigt inmiddels te verzakken. Ik zelf verzamel brocante spullen. Daar ben je nooit klaar mee. Ik struin rommel- en antiekmarkten af. Ik vind iedere week wel een kleinood. Ik zou zo een winkel kunnen beginnen. Ik heb een zwak voor kleine oude kastjes en doosjes. Vooral kastjes kan ik niet laten staan. Het hele huis staat en hangt vol kastjes. In die kastjes staan weer allerlei leuke doosjes en kistjes. Daarin bewaar ik ook weer van alles en nog wat.

Mijn man is dol op Ajax en heeft een indrukwekkende verzameling van allerlei troep (in mijn ogen) van deze club. Maar daar heb ik geen last van want hij heeft daar een speciale kamer voor ingericht. De kamer is vol. Hij moet zich een weg banen door de spullen. Onze dochter heeft een verzameling barbies, waar het je van gaat duizelen.

Naast deze verzamelingen komt dan nog het gewone speelgoed en onze passie voor computers en aanverwante artikelen. Overal staan tv’s, muziekinstallaties en computers.

Wij wonen graag in ons huis, in onze straat. Ik wil niet verhuizen maar ik denk dat het moet. We hebben te weinig leefruimte. Onze kinderen zijn druk en mijn man en ik zijn ook druk. Het huis is erg onrustig. Ook omdat we van kleur in het interieur houden. Het is een kleurrijk huis. Sommige mensen vinden het om gek van te worden. Wij vinden het mooi en vrolijk. Onze twee katten en twee honden voelen zich er thuis. Maar nemen wel veel plaats in beslag. Een hond heeft zijn eigen fauteuil in de kamer. Een groot geval dat prominent aanwezig is in de huiskamer. De andere hond wil dat zijn mand pal voor de open haard staat. Het maakt hem niet uit dat we de open haard nooit stoken. Dat is zijn plek en hij is niet te vermurwen om ergens anders zijn mand te gedogen. Voor het gezin blijft weinig plaats over en wij zitten nooit lang met z’n viertjes op de bank omdat er dan irritaties ontstaan.

Fiena, hoe kunnen we deze situatie veranderen?

Beste P,

Is het niet hoog tijd dat de kinderen op kamers gaan?