Beste Fiena,

Kent u ze ook, die mensen die twee dagen in het westen wonen en al die harde G hebben? Ik denk dat het natuurlijk is als je in de loop van de tijd het accent van je omgeving over neemt. Maar wel zonder je eigenheid te verliezen. Mijn lievelingsnichtje heeft een ware metamorfose ondergaan. Ik zie haar geregeld als ze terug in Limburg is en op bezoek bij haar ouders. Ze komt ook altijd naar ons, haar oom, tante, neef en nichtje. Ze heeft zich een taal aangemeten waarvan mijn tenen krommen. Het is geen Utrechts, geen taal die bestaat maar een soort zelfbedachte taal zoals een kind denkt dat ‘hoog Hollands’ klinkt. Een mix van Goois met die Errr zoals de Kinderen voor Kinderen zingen. Ook een vleug van studenten met een aardappel in de keel hoor ik terug. Daarnaast een wanhopig vermijden van Limburgse zangerigheid wat uitmondt in te vroeg afgehakte woorden. Het doet pijn in mijn oren en in mijn hart. Er zijn maar weinig mensen die praten zonder dat je hoort van welk deel van Nederland ze afkomstig zijn. Dat mag toch? Daar is niets mis mee. Het gaat pas mis als mensen dat willen verbergen. Om er bij te horen? Waar bij? Om geen commentaar te krijgen? Mensen die opmerken dat je wel uit Limburg zult komen? Is de harde G beter dan de zachte?

Als ik in Amsterdam boodschappen doe bij een super, merk ik altijd op dat de kaas dunner gesneden wordt dan in Limburg. Ook de stukken Franse kaas zijn kleiner. De porties frites zijn kleiner. De bakkers hebben cakes en gevulde koeken in hun vitrine en een enkele tompouce. Zijn we in Limburg nu zo royaal of zijn de mensen boven de Moerdijk zo zuinig? Ik weet het niet maar er is verschil.

Ook de humor is anders. Ik hou helemaal niet van moppen. Ik wil ze niet horen. Ben ik in Amsterdam of Utrecht ben ik steeds de klos. De buschauffeur of de marktkoopman begint een mop te vertellen. Ik vind ze zo onnoemelijk flauw en ik wil ze niet horen. Ze worden mij aangedaan. Daar heb ik eigenlijk nooit last van in Limburg. Thuis in Limburg hoor ik humoristische opmerkingen die helemaal niet bedoeld zijn als lollig, maar het wel zijn.

Ooit woonde ik een vergadering voor een goed doel bij met mensen uit het hele land. Ik vertelde in mijn onschuld dat ik veertien dagen ‘ziek gevierd’ had vanwege een forse keelontsteking. Ik zag 16 ongelovige gezichten tegenover me, hun mond viel open... vier jij feest als je ziek bent? Dat zal wel weer typisch Limburgs zijn.... Inderdaad de uitdrukking is Limburgs en dat typeert misschien wel alles?

Fiena, heb ik gelijk?

Beste G,

Zeker weten!