Beste Fiena,

In mijn leven is niets van belang dat het vermelden waard is. Ik heb niets meegemaakt. Dat is mijn probleem. Ik heb mijn leven vergooid aan onbelangrijke dingen. Ik heb niet de moeite gedaan om een opleiding te volgen. Wat ik wel heb gedaan is de mode op de voet te volgen. Ik heb veel gewinkeld. Ik ken alle boetieks die de moeite waard zijn in heel Nederland. Ik was altijd naar de laatste mode gekleed. Daar kreeg ik veel complimenten voor.

Maar wat stelt het uiteindelijk voor? Wat de ene zomer in de mode is, is de volgende zomer weer helemaal fout. Een zeer vergankelijke hobby. En een kostbare! Ik was een modeplaatje en de inrichting van ons huis was ook een plaatje. Spic en span maar ook smaakvol. Daarvoor volgde ik de designers in de bladen. Ik deed er alles aan om een mooi designerstuk te bemachtigen.

Daarbij heb ik mijn hart gegeven aan een man die daar helemaal niet op zat te wachten. Ik was in de veronderstelling van wel. Ik denk nu dat ik dat mezelf wijs heb gemaakt. Hij wilde carriere maken en een vrouw die daarbij paste. Gewoon door aan zijn zijde te stralen. Ons huwelijk bleef gewoon bestaan, hij zorgde voor een uitzonderlijk goede boterham en ik was tevreden. Maar alleen omdat ik dácht dat het een goed huwelijk was. Achteraf kan ik na vele jaren aan mezelf toegeven dat de liefde van een kant kwam. Van mijn kant. Ik sukkelde door de jaren heen in een zalige onwetendheid. Zijn familie noemde me naïef, ze bedoelden dom. Dat voelde ik wel. Maar ik liet niets merken. Daar was ik goed in. Gewoon doorgaan.

Zo was mijn leven, zonder inhoud. Ik had niet de moed om een andere weg te gaan. Om mijn nek uit te steken en het geluk te zoeken en misschien te vinden. Ik liet de boel de boel. Nu kijk ik terug op 60 jaar van mijn leven en kan niets aanwijzen wat echt de moeite waard was.

Beste P,

Kijk liever naar de 30 jaren die nog voor u liggen.