Beste Fiena,

Iemand zei deze week over mijn interieur dat het een ‘gezellige ongerein’ was. Zij bedoelde waarschijnlijk dat het een rotzooitje was. Aan de ene kant heeft ze gelijk, het is allemaal oude meuk, maar wel met een verhaal. Ze heeft ongelijk als ze bedoeld dat het kitsch is. Het is wel kitsch maar goede kitsch (in mijn ogen). Je hebt ook foute kitsch. Trendy spullen van de Wibra of de Action. Dat is prullaria die een seizoen leuk gevonden wordt en daarna bij het vuilnis terecht komt. Spullen zonder verhaal, gekocht in een opwelling. Mijn spullen komen van de rommelmarkten, tweede hans winkels of antiek markten. Er bestaat ook foute kitsch die op een gegeven moment goede kitsch wordt. Denk aan de schilderijen van meisje of jongen met traan. Op het toilet een eye-catcher. Voor sommige spullen heb ik moeten sparen zoals mijn Jelde bureaulamp. Mijn tafel van 2.60 m. kocht ik in een klooster waarvan de zusters moesten verhuizen. Het was hun naaitafel, ze vroegen er 10 euro voor. Deze tafel maakt mij iedere dag weer blij, robuust met aan iedere kant een lade. Ik verzamel oude serviesstukken Maastrichts aardewerk en Villeroy en Boch in de kleur blauw. Dit staat in een open kast die ik ooit kreeg van vrienden. Het was in een ander leven een oude keukenkast en deed later dienst als speelgoedkast voor hun kinderen. Toen deze kinderen groot waren, mocht ik hem hebben. Ik verfde de lichtgrijze kast in die kleuren: rose, lichtblauw en lichtgroen. Tja, je moet maar durven, het is nog steeds een succes (in mijn ogen). Mijn geweldige keuken bestaat uit een aanrecht en allerlei oude kastjes. Allemaal in dezelfde kleuren als mijn servieskast. Het vormt samen een mooi geheel. (in mijn ogen). Ik heb een kastje waarvan ik het verhaal al vaak verteld heb. Een kastje afkomstig van een herenkapsalon met een stuk of veertig laatjes. Daarin bewaarden de klanten hun scheerspullen, ze lieten zich toen iedere dag scheren door hun kapper. Ik heb het kastje niet vuilgrijs gelaten maar blauw met wit gemaakt. Het is een volkomen onhandig kastje want wat moet je in de laatjes bewaren behalve overbodige rommel? Verder heb ik een hele muur vol schilderstukken van mijn familie, vrienden en vriendinnen (ware kunst, in mijn ogen.) Bijna dagelijks staan voorbijgangers door mijn raam naar binnen te loeren. Ze hebben commentaar op wat ze zien. Meestal positief en soms begrijpen ze niet wat ze zien. Is het een galerie of een winkel? Andere mensen die voor het eerst binnen komen zijn razend enthousiast en vragen of ze even rond mogen kijken en anderen zie ik denken: ‘wat een troep’. Troep of niet, ik ben er blij mee en ik voel me thuis. Ik verander geregeld de opstelling of voeg iets toe. Fantastisch als het (in mijn ogen) gelukt is. Als ik ben weg geweest, al is het maar één dag, stap ik weer blij mijn huis binnen, het leukste huis van de wereld (in mijn ogen).

Beste M,
Zullen uw erfgenamen (in uw ogen) het juiste doen met uw spullen?