Beste Fiena,

Ik heb een gevoel opnieuw ontdekt! Het gevoel van ‘in verwachting zijn’. De voorpret van het uitzien naar een fijne gebeurtenis.

Wij zijn tegenwoordig gewend om alles stante pede te krijgen. Bestel maar en morgen wordt het kleinood bezorgd. We hoeven nooit meer te wachten op iets of zelfs te sparen. Als je grote aankopen doet, neem je een lening. Jongeren sparen niet meer voor een brommer. Ze kopen hem alvast en daarna nemen ze een krantenwijk en vader en moeder schieten het bedrag zo lang voor en sponsoren ook nog de helft. Oma en opa doen er ook nog wat bij en voor het rapport ontvangt de jongere ook nog een mooi bedrag. Op die manier hoeft hij eigenlijk helemaal geen krantenwijk meer te nemen. Hij heeft het bedrag al bij elkaar.

Ik kan me nog het vastentrommeltje van vroeger herinneren. Heerlijk om je te verheugen op de zondag. Dan mocht je een greep doen in het trommeltje. Na de vasten at je je ongans aan alle plakkerige troep. Het trommeltje werd enkele malen per dag geïnspecteerd. Zat alles er nog in? Kon je je beheersen? Wat was ik trots op mezelf als ik er niet stiekem alvast iets uit had gesnoept vóór zondag.

Hetzelfde verhaal met je verjaardag. Werd je allerliefste wens vervuld? Je moest wachten tot de dag van je verjaardag. Tegenwoordig moeten kinderen zelf hun cadeau gaan kopen want de ouders hebben geen verstand van de nieuwste uitgave van een of ander spel of computer.

Wij, als nieuwbakken ouders, wisten het geslacht niet van de baby zolang hij of zij niet op de wereld was. Dat was spannend. Je maakte plannen voor een jongen én een meisje. De babykamer was neutraal in wit of misschien wel geel, blauw kon ook voor allebei maar rose zeker niet. .Je zocht een meisjes- en een jongensnaam uit. Dat spannende gevoel had ik nooit willen missen. Het niet weten is niet meer van deze wereld. Alles is te achterhalen.

Het is nu zo dat ik een spannend ‘vastentrommeltjesgevoel’ kan toevoegen! Het zoeken en kopen op internet van spullen voor mijn verzameling! Dat is geweldig leuk! Ik zie iets op bijvoorbeeld Marktplaats.nl. Dat ‘iets’ kan een onderdeel van het servies zijn dat ik spaar. Daar word ik helemaal hebberig van. Ik móet het hebben. Ik overleg met mezelf hoeveel deze juskom mij waard is. Ik moet de verzendkosten van € 6,75 wel er bij optellen. Hoeveel keer is er al geboden? Hoe lang staat het al te koop? Ik doe een bod! Nu moet ik wachten of ik niet overboden word. Dat kan dagen duren maar de eigenaar kan ook meteen reageren en mij de blijde boodschap brengen dat ik het kleinood aangekocht heb. Kom ik het halen in Gerritslanderdijkje of moet hij het opsturen? Maar... eerst de centen overmaken + verzendkosten. Dat weer wel.

Beste N,

Ik hoop dat u niet verslaafd raakt aan het vastentrommeltjesgevoel!