Beste Fiena,

Veel meegemaakt! De flauwtes waren toch niet onschuldig en hysterisch. Ik heb nu een pace-maker. Ik ben gered van een wisse dood door een ingebouwd kastje en de arts. De inbouw was pittig. Acht dagen ziekenhuis en daarna niet naar huis omdat ik mijn linkerarm niet mocht gebruiken. Ik verbleef veertien dagen in een logeerkamer in een verpleeghuis. Dat was een hel. Alleen op een kamer, geen bezoek en het verplegend personeel droeg een mondkapje. Ik zag alleen ogen en geen gezichtsuitdrukking. Daarbij was ik lichamelijk niets waard. Maar de goede boodschap is dat ik thuis ben en herstellende. Iedere dag voel ik me ietsje sterker en kan ik meer zelf. Er zijn aanpassingen gemaakt in de badkamer. Een lieve ergo therapeute heeft heel goed alles bekeken en nu moet ik nog wachten op een trippelstoel. Daarmee kan ik me door mijn appartement verplaatsen. Volgende week moet ik op controle in het ziekenhuis of mijn pace maker naar behoren werkt en goed vastgegroeid is.

Beste M.W.
Oost west, thuis best.