Beste Fiena,

Goede gesprekken met familie of vrienden zijn als goede wijn. Het is puur genieten en ná genieten. Ik mag geregeld meepraten over allerlei onderwerpen. Het fijnste is als we op dezelfde lijn zitten met toch een andere mening. Belangrijk is dat een bepaalde kennis aanwezig is. Bij alle partijen. Ik heb een hekel aan mensen die zomaar wat roepen. Een overtuiging die ze gehoord hebben of gelezen op twitter of facebook. Soms kunnen mensen zich totaal niet inleven in de sores van anderen. Ze ventileren alleen maar een populaire mening. Daar zit ik niet op te wachten. Ik ben bijvoorbeeld heel blij met mijn zoon en dochter. Hun meningen zijn meestal weloverwogen en het is een feest om samen te ouwehoeren over God en de wereld. Toen de kinderen pubers waren zaten we rond de tafel met hun vrienden en vriendinnen. Ik mocht meebeleven hoe zij over dingen dachten en hoe zij langzamerhand een eigen mening kregen. Dat was een groot cadeau. Het is zo dat ik met mijn kinderen over alles wat er gebeurt in de wereld kan praten. Geregeld kunnen zij mij wat leren. Een kant van de zaak laten zien die ik niet gezien had. Na zo’n gesprek heb ik iets om over na te denken. Het voelt als voedsel voor de ziel.

Soms verlopen gesprekken niet zo mooi. Alleen negatieve kreten en ondoordachte uitingen van mensen. Daar word ik niet blij van. Ik word er zelfs depri van. Ik wil niemand bekeren tot mijn mening maar het verhaal van de ander moet wel onderbouwd zijn. Ik ga me opwinden en dan zeg ik dingen die ik helemaal niet wil zeggen. Ik heb me voorgenomen om niet meer in die val te trappen. Ik sluit me af en doe niet meer mee aan het gesprek. Dat was zo enkele dagen geleden. Een andere gesprekspartner deed heel erg zijn best om de negatieve mening van een persoon om te draaien en de positieve kant te benadrukken. Het mocht niet helpen. Ik zou willen dat ik zoveel geduld kon opbrengen.

Beste K,
Praten is zilver en zwijgen is goud