Beste Fiena,

Mijn vader zei vroeger al: het beste is nog niet goed genoeg voor mijn vrouw en kinderen. Daar heb ik me ook altijd aan gehouden. Maar het beste van het beste is altijd kostbaar. Dat was nooit een probleem omdat ik bijna mijn hele leven goed in de slappe was zat. Vroeger thuis was er genoeg geld voor de dagelijkse dingen. Vakanties naar warme landen zaten er niet in. Dat vonden we niet erg. Thuis was het goed toeven en Duitsland en België zijn ook andere landen. Daar gingen we wel naar toe. Ook Amsterdam en de zee was favoriet Tijdens mijn huwelijk hadden we het best breed. Nu, na mijn scheiding is dat totaal niet meer het geval. Ik ben arm, maar ik voel me niet arm. Ik moet nu rondkomen van heel weinig. Ik leef van een uitkering. Ik vind het fantastisch zoals dit in Nederland geregeld is.

Het beste van het beste is niet meer aan de orde. Ik ben steeds op zoek naar het beste van het slechtste. Ik woon in een flatje in een niet geweldige buurt. Mijn buren zijn onbetaalbaar gebleken. Ze boden meteen hun hulp aan bij de verhuizing en als er een klusje in huis geklaard moet worden, hoef ik dat maar te vragen. Diverse buren in mijn flatgebouw vinden het geen probleem om te helpen. Ze vragen daar geen geld voor, ze zien het als een burendienst. Er wonen meerdere werkelozen in ons flatgebouw. Mensen die geen vrienden of buren zijn, betalen wel voor hun klusjes. Dat is zwart werk. Dat fenomeen ken ik alleen van een andere kant. Van de kant die deze mensen inhuren. In de villabuurt waar ik gewoond heb, boden buren nooit hun hulp aan. Iedereen liet een mannetje komen voor de klussen. Iemand die zwart wilde bijverdienen. Iemand die al een uitkering kreeg maar dat niet genoeg vond. Iemand die niet kon werken vanwege een vreselijke ziekte maar wel kon beunen. Geen centje pijn. Daar dacht ik toen niet over na.

Tegenwoordig denk ik daar heel anders over.

Mensen die niet kunnen werken, krijgen een uitkering, die mensen die wel werken betalen via de belasting. Op zich een goede zaak. Wij zorgen in Nederland voor elkaar. Maar mensen die gewoon wél zouden kunnen werken maar een uitkering krijgen, maken daar misbruik van. Zij besodemieteren de helpende hand. Hoe laag is dat?

Ik merk dat het gros van de mensheid dat heel gewoon vindt. Als je een klusje hebt volgt als vanzelf de vraag van de klusser of de klant of het zwart kan. Niemand kijkt van die vraag op maar dit aanbod wordt met graagte aangenomen. Dat scheelt weer een slok op een borrel. Stel je voor dat ik mijn buurman die me heeft geholpen om de zware spullen zoals wasmachine en bankstel te verhuizen, van zijn fiets zou beroven? Dat zou de grootste boef nog niet doen, denk ik. Maar wij gaan wel op die manier om met de belastingcenten van onze medeburgers.

Beste P,

Misschien zijn we allemaal een beetje Griek?