Harry Sarton (78) trotseerde de sneeuwjacht afgelopen zaterdag om zijn interview over zijn vereniging te geven. Een echte marinier maalt niet om een beetje kou! Mariniers moeten fysiek sterk zijn. Harry was en is niet groot maar is voor geen kleintje vervaard. Vertel iets over het Contact Oud Mariniers? Harry: "Het zijn allemaal mariniers die ooit gediend hebben. In Nederland zijn er tussen de zeven en acht duizend leden. In Roermond staan 96 leden op de ledenlijst. De leden moeten zich zelf aanmelden en er komen tegenwoordig geen nieuwe leden meer bij. Vroeger was je dienstplichtig en dat bestaat niet meer. Het marinierscorps bestaat landelijk maar uit 2800 manschappen. Daarvan zijn 1400 dienstverlaters de overigen zijn officieren en kader. Zij verlaten de dienst pas met 55 jaar. De dienstverlaters hebben inmiddels zo de pest gekregen aan de dienst, dat duurt meestal enkele jaren, en daarna zien ze pas hoe leuk en interessant het was. Het is een zware opleiding." Hoe kwam u terecht bij de mariniers? "Ik heb er niet voor gekozen ik moest gewoon! Ik had voor de luchtmacht gekozen. Ik had toen een kameraad bij de luchtmacht en hij was dag en nacht gewoon thuis. Hij deed niets! Maar ik werd niet voor de luchtmacht gekozen, ik moest naar de Mariniers. Ik werd eerst gekeurd in Roermond , in het voormalig Wilhelmina hotel en daarna in Voorschoten. Ik was toen 19 jaar. Ik werd naar Doorn gestuurd naar het opleidingscentrum. Het was een fysiek pittige opleiding. Ik was jong en taai. Er vielen ook veel jongens af omdat ze het niet redden. Ik was de kleinste van de hele opleiding. Ze hadden geen schoenen in mijn maat (maat 38). Die herenmaat bestond toen niet." Wat is het verschil tussen marinier en matroos? "Matrozen horen bij de zeemacht. Mariniers ook maar wij werken niet op een schip maar worden wel vervoerd met schepen en gedropt in een vijandelijk land. Matrozen werken op een schip. Als er stront aan de knikker is worden mariniers verscheept naar het crisisgebied en daar aan land gezet. Zij zijn de stoottroepen." Wat was uw rang? "Mijn rang was nul, helemaal niks. Dan krijg je één rood streepje dat was ook niks, daarna twee rode streepjes. Dat was nog steeds niks. Ik werd korporaal vlak voor mijn afzwaaien. Dat scheelde in geld namelijk 30 gulden per maand. Dat was toen veel geld. Ik ben 21 maanden marinier geweest." Hoe kijkt u terug op de tijd bij de mariniers? "Het was in het begin zwaar. Dat ik weg was van thuis boeide mij helemaal niet. Thuis waren nog vijf kinderen en ik had nog geen meisje. Daar dacht ik helemaal niet aan. Je had geen geld en dus ook geen meisje! Achteraf bekeken was het een mooie tijd. Mijn hele peloton ging toen naar Nieuw Guienea en ik lag in de ziekenboeg met een kapotte enkel. Ik kon niet mee. Ze hadden eigenlijk niets voor mij te doen en zodoende heb ik een luizenleven gehad. Ik ben blij dat het toen zo gegaan is want ik zag de jongens terugkomen. Ze zagen er heel slecht uit alleen al vanwege het klimaat om over de rest maar te zwijgen." Wanneer komt het Contact Oud Mariniers in uw leven? "Niet direct na het afzwaaien. Toen had ik een hekel gekregen aan de dienst. Later komt pas het gevoel boven dat het wél een mooie tijd was. Ik ben rond 1960 bij de vereniging gegaan. Wij doen niet veel. Enkele malen per jaar naar een herdenking, er is altijd een nieuwjaarreceptie. Er hebben zich 55 man aangemeld. We hebben rijsttafel besteld bij de Chinees."